Rene (54) viert dit jaar twee jubilea, hij beoefent dit vak 40 jaar en hij is 10 jaar zelfstandig meubelstoffeerder.

Hoe ben je in dit vak gerold?

Rene: “ Veertig jaar geleden ben ik in dienst gekomen bij Robé in het Pelserstraatje. Dat was een meubelstoffeerder en daar ben ik als leerling begonnen. Ik heb veel, heel veel knopen moeten maken...Toen werd nog veel met een soort hooi of gras gewerkt. Dat werd aangeleverd in de vorm van dik touw. Dat werd door een machine gehaald en uitgeplozen. Als ik dat een halve dag gedaan had was ik helemaal bruin en niet van de zon.”

Waarom ben je voor jezelf begonnen?

“ Tien jaar geleden dreigde ontslag. Toen heb ik ervoor gekozen om voor mezelf te beginnen. Ik heb een werkplaats aan huis. Dat heeft zijn voordelen en zijn nadelen. Ik hoef nooit in de file te staan maar men kan mij altijd vinden, zelfs met de kerst!”

Heb je nog steeds plezier in je werk?

“ Ja, ik werk altijd met veel plezier. Ik haal veel voldoening uit mijn werk. Als ik ‘s avonds zie wat ik die dag gedaan heb voel ik me goed, ben ik in zekere zin trots. Dat is meer dan veel mensen kunnen zeggen. Als je bijvoorbeeld op een kantoor zit, heb je dat niet. Of een klein onderdeeltje van iets moet maken. Dan zie je nooit het eindresultaat.

Voor mij is het belangrijk dat ik van iets ouds iets wat kapot is, iets moois kan maken.”

Waneer is een meubelstuk het waard om op te knappen?

“ Daar heb ik niet echt een antwoord op. Dat is voor iedereen verschillend. Een stoel kan een gevoelswaarde hebben omdat het van oma is geweest. Dan is het voor degene een waardevol bezit. Niet in geld maar emotioneel.”

Hoe ziet je klantenkring er uit?

“ Ik heb een grote verscheidenheid aan klanten. Dat zijn particulieren maar ik heb ook voor het Boshotel alle restaurantstoelen bekleed. Afgelopen jaar heb ik de wanden van de Gouvernementszaal in Maastricht met stof bespannen en de stoelen met leer bekleed.”

Wat is er veranderd in die 40 jaar?

Rene: “ De materialen zijn veranderd. Vroeger gebruikten ze dat gras, wat ik vertelde, nu is dat schuim. Toen waren er springveren die vastbonden werden aan jute. Ook de stoffen zijn veranderd. Nu zijn ze vaak behandeld met vuilafstotend spul. Maar in de praktijk maakt het me niet veel uit.”

Wat vind je belangrijk in je werk?

“Dat ik mijn werk afwisselend blijft. Ik moet nog 11 jaar tot aan mijn pensioen en als ik dat met een lang gezicht moet doen, hou ik dat niet vol. De ene dag heb ik een antieke stoel onderhanden en de volgende dag maak ik kussens voor een luxe-boot. Soms maak je gekke dingen mee zoals toen ik een bank moest ophalen. Ik had iemand meegenomen om te helpen sjouwen. We kwamen daar en toen ging het om een voetenbankje! We stonden wel even gek te kijken en hebben later dubbel gelegen.”