Cécile Hillen heeft een ietwat ongewoon beroep. Je zou denken dat je daar niet blij van kunt worden. Niets is minder waar.

Is dit een officieel beroep?

“Ik heb er een opleiding voor gevolgd in Amersfoort. Het is een post-HBO-opleiding in tien weken. Daar heb ik in deze korte tijd zóveel gedaan en geleerd. Het was heel intensief. Je leert daar onder andere wat jouw speciale kwaliteiten zijn. Er was iemand die kon prachtig zingen, een ander kon goed piano spelen en ik heb iets met schrijven van teksten en gedichten. Daar ligt mijn hart.”

Wat is een ritueel begeleider precies?

“Een ritueel begeleider coacht de nabestaanden bij overlijden van een geliefde. Samen zoeken we naar een passende typering van de overledene. Hierbij maak ik gebruik van rituelen en symbolen vanuit creativiteit, inspiratie en spiritualiteit. Dat kan vanuit de kerk, het crematorium maar ook vanuit een natuurbegraafplaats.”

Hoe gaat een en ander in z’n werk?

“ Er komt iemand te overlijden. Dan komt de uitvaartondernemer aan huis. Ik werk zelf ook bij een uitvaartondernemer en daarnaast kan men mij ook rechtstreeks benaderen. Ik heb het geluk dat ik dicht bij de bron zit waardoor ik gemakkelijk in aanraking kom met nabestaanden die iets heel persoonlijks van de uitvaart willen maken.”

Hoe ben jij hier toe gekomen?

“Ik werk sinds 2005 voor het uitvaartbedrijf. Ik heb altijd iets met de dood gehad. Voor mij was dood nooit een taboe. Ik kwam natuurlijk wel eens in aanraking met uitvaarten en ik dacht: ‘dat had ook anders, beter gekund.’ Ik vond het vaak te onpersoonlijk. Daar ligt mijn kracht om het persoonlijke van de overledene extra te belichten.

Op welke manier doe jij dat?

‘Ik verdiep me in de persoon die overleden is. Dat doe ik door gesprekken met de nabestaanden en ik zie vaak in het huis van de overledenen waar zijn interesses lagen. Ik luister goed naar het verhaal en ik probeer een rode draad te ontdekken in een leven. Bijvoorbeeld: ik zag bij een overledene dat ‘tijd’ een belangrijk onderdeel was geweest. Daar maak ik dan mijn tekst op. Het kunnen hele simpele dingen zijn. Bijvoorbeeld iemand die graag naar de kroeg ging. Toen lag bij de kist zijn mobieltje, een glas bier en zijn shag. Het zijn vaak kleine dingen maar ze worden dan er uitgetild en geven het ritueel iets heel persoonlijks. Ik geef de nabestaanden handreikingen. Er moet niks. “

Ben je het wel eens niet eens met een bepaalde keuze?

“Soms zou het mijn keuze niet zijn. Maar ik begrijp het wel als iemand een liedje van Frans Bauer kiest. Ik respecteer dan deze keuze. Achter de muziekkeuze zit altijd een gedachte. Er wordt niet voor niets juist dit lied gekozen.”

Komt het vaker voor dat er geen dienst in de kerk is?

“Ja, dat komt steeds vaker voor. Maar rituelen zijn wel nodig. In de kerk staan deze vast. In het crematorium of de natuurbegraafplaats kan het wijwater bijvoorbeeld vervangen worden door rozenblaadjes. Het is een uitdaging om bij ieder mens iets persoonlijks te bedenken, ieder mens is uniek en verdient een speciale uitvaart.”