Hoi Moon,

De filosoof René Gude is dood. Hij bleef een optimist, tot hij zijn laatste adem uitblies. Dat vind ik knap. Altijd de beste kant van het leven zien. Tenslotte bestaat het leven uit kleine dingen. Bij mij is zo’n dingetje de ochtendkrant. Daarvoor kom ik uit bed als ik eigenlijk niet aan een nieuwe dag wil beginnen. Ik haal me voor de geest hoe de krant in de brievenbus op me ligt te wachten. Hoe hij ruikt naar drukinkt, hoe maagdelijk hij is. Op mijn laatste verjaardag heb ik mezelf de Volkskrant cadeau gedaan, De Limburger had ik al. Voor mij is het toppunt van rijkdom twee of meer kranten lezen. Niet op een scherm maar in het echt. Op mijn tafel bij het ontbijt met een hele grote kop koffie. Ik neem de tijd! Ik ben door de kranten wel vroeg uit de veren omdat ik minstens anderhalf tot twee uur zit te lezen. Op zaterdag wel vier uur. Door de week ben ik rond 10 uur of half 11 uitgelezen. Dan kan de dag beginnen met alle taken en taakjes. Dan ben ik er klaar voor omdat ik weer heb kunnen ervaren hoe goed ik het heb in vergelijking met de rest van de wereld.

Lieve Moon, heb jij ook van deze verwenmomenten?

Groetjes, Mar

Ha die Mar,

Dit is zo’n dag om een verwenmoment in te bouwen. Het weer is grijs, er staat een gigamand was op mij te wachten om te verwerken, ik ben nog steeds strontverkouden en de koffie zat vol drab, waarin ik mij verslikte tot overgevens toe. Dus... Dadelijk ga ik lekker broodjes afbakken, beleggen met houmous, (Heb je dat al eens gehad? Heerlijk) en dik de ham erop en een broodje kaas eten. Vervolgens ga ik op de lekkerste bank ter wereld liggen, eigenlijk is het een bed, en kijk ik een mooie zwijmelfilm. Ik heb het rijk voor mij alleen en dat is zalig. Toen mijn man een half jaar werkeloos was, lag hij maandenlang op onze bedbank. Hij was heel braaf hoor, maar ik was toch mijn vrijheid kwijt. Deze bedbank is geheel ingericht op ons gemak, of noem het luiheid. Afstandsbediening rechts, laptop draaibaar op ooghoogte, tablet en telefoon op de tafel naast ons en dit alles vóór een grote plasma TV. Welkom in de eenentwintigste eeuw. Soms staat er een goeie film op, maar zit Bear met één oordopje in Utopia op de stream, en lost hij tegelijkertijd een gigantische sudokupuzzel op. Ik zit met een half oor de film te volgen en doe een behendigheidspelletje op de Ipad en voer een telefoongesprek met een vriendin. Het moet niet gekker worden. Zijn we nu zo snel verveeld of zo vluchtig geworden Mar?

Maar ik heb nu een nieuwe hobby, daar doe ik weken over, namelijk de ouderwetse legpuzzel. Duizend stukjes die in elkaar moeten vallen. Af en toe vind ik een stukje op de grond, helemaal versjangeleerd, omdat mijn hondje van 55 kilo deze als kauwgum heeft gebruikt. Mmmm.

Ik ga strijken!

Liefs, Moon