Manon Smid (35 jaar, een vriend en een hond) en Anja Verjans (40 jaar, getrouwd, een kind en twee honden)) zijn lid van een breiclub. Dan denkt men al snel: is dat niet iets voor oudere dames?

Vertel iets over de geschiedenis van Stitch and Bitch?

Manon: De club in Roermond bestaat sinds 2005. Eigenlijk is het een wereldwijd gebeuren. In diverse delen van de wereld bestaan clubs onder de naam Stitch and Bitch. Het is allemaal begonnen in Canada. Heel lang geleden. Om emigranten te verwelkomen werden bijeenkomsten gehouden om elkaar te leren kennen en te breien. Ene mevrouw Stoller heeft boeken geschreven over dit fenomeen en ook een website opgezet. Daar melden zich ook groepen aan die willen beginnen met een ‘Stitch and Bitch’. De bijeenkomsten worden altijd in café’s opgestart en daar speelt het handwerken zich ook af.”

Anja: “In Roermond is dat Mirjam Tegels geweest. Maar leden hoeven zich niet aan te melden. Je kunt gewoon naar het café komen en mee doen. Als ik zin heb ga ik op woensdagavond naar de club in café ‘De Schuit’. Als ik niet ga, hoef ik me niet af te melden. We spreken bijvoorbeeld wel af dat rond de feestdagen geen club is. Anders zit misschien één iemand moederziel alleen in het café.”

Wat kost een lidmaatschap?

Manon: “Niets! Wat je drinkt in het café, reken je zelf af. Dat is alles. We hebben ook geen bestuur. Het is allemaal heel vrijblijvend.”

Breien hoort er wel bij?

Anja: “Breien maar ook borduren en haken. Alle soorten handwerken zijn welkom. Als iemand niet verder kan, wil een clublid altijd wel even bijspringen.”

Waren jullie al ervaren breisters toen jullie bij de club kwamen?

Anja: “Helemaal niet. Toen kon ik er niets van en nu...kan ik het een beetje! Ik brei truien, vesten. Ik heb zelfs een kabeltrui voor mijn man gebreid.”

Manon: ‘Ik ben helemaal van het sokken breien. Dat is wel met vier naalden maar verder helemaal niet moeilijk. Dat lijkt alleen maar zo. Ik vind het prettig om iets kleins onder handen te hebben. Ik wil meteen resultaat zien. Met een trui ben ik veel te lang bezig naar mijn zin. Mijn vriend is heel blij met de sokken, mijn moeder, iedereen eigenlijk. Ik heb zelfs al sokken voor leden van de breiclub gemaakt. Zij willen zelf geen sokken breien.”

Leren jullie van elkaar?

Anja: “Breipatronen begrijpen, bijvoorbeeld. Deze zijn vaak moeilijk te begrijpen door alle afkortingen. Hoe vaker je het doet, hoe beter je het allemaal begrijpt. Ik ben eenvoudig begonnen en brei ik ook al meer ingewikkelder patronen. Daarbij is er op de clubavond altijd wel iemand die het uit kan leggen.”

Manon: Mijn hond komt ook om in de truien. Hij heeft een grotere garderobe dan ik! Haken vind ik ook leuk, bijvoorbeeld pannenlappen.“

Is breien oubollig?

Anja: “Eigenlijk niet, je kunt het zo kleurig en modern maken als je wilt. Ik ga naar de speeltuin met mijn dochter en dan neem ik mijn breiwerk mee. Kinderen komen dan vragen wat ik aan het doen ben. Mijn dochter van zes wil nu ook leren breien.”

Manon: ”In de modebladen lees je dat breisels heel erg in zijn. Ik zie soms mensen breien in de trein en dus schijnt het te ‘mogen’, al word je toch wel aangekeken.”

Zijn nieuwe leden welkom?

Manon ”Heel erg welkom, vooral jongere leden, rond onze leeftijd.”

Anja: “Je merkt dat op school geen handwerken meer geleerd wordt. Dat is erg jammer. We hebben nu een lid dat nog nooit breinaalden in handen heeft gehad. Bij ons leert ze nu de kunst van het breien.”