Kantklossen zie je vaak op nostalgische markten. Vrouwen gaan ontzettend handig om met superdunne draadjes met klosjes aan. Heel veel klosjes. Wat is daar nu leuk aan?

Els Schut (55) doet dit al heel lang met hart en ziel.

Kantklossen, bestáát dat nog?

Els: “Jazeker, Ik denk zelfs dat het aan een terugkeer toe is. Vooral hier in het zuiden van het land wordt het veel meer gedaan dan ooit in het westen. Ik denk dat het vanuit België overgewaaid is. Het is inderdaad een tijd veel minder geweest maar het is uit een dal geklommen.”

Waar merk je dat aan?

Er is nu bijvoorbeeld een goede landelijke organisatie die ook een mooi blad maken. Hier in het zuiden zitten heel wat kantkloskringen. Plaatselijk ben je verenigd in een ‘kring’, zo heet dat. Onze kring heet ‘Rondje Roermond’. Wij bestaan al minstens twintig jaar en we hebben ongeveer vijfentwintig leden.”

Waar komt de naam ‘Rondje Roermond’ vandaan?

“Je klost op een rond kussen in de rondte en de dorpen rond Roermond horen bij de ‘kring’.”

Hoe lang ben jij lid?

“Sinds ik hier ben komen wonen in 1988. Dat was ongeveer het eerste wat ik deed om hier binnen te komen in het sociale leven. Ik kom van Leiden, Delft, Maassluis”

Van wie het jij leren klossen?

“Van mijn schoonmoeder. De eerste jaren niet heel fanatiek. Ik kreeg mijn kinderen vlak na elkaar. Ik heb het tussendoor wel weer eens opgepakt en weer laten liggen. Maar toen ik hier kwam wonen ben ik meteen bij de kantklosclub gegaan. Ik heb ook een jaar of tien het secretariaat gedaan. “

Hoe vaak komt de club bij elkaar?

“Zeven keer per jaar. De carnavalstijd niet, de zomertijd niet en kerst niet. We komen in Maasniel bij elkaar op een middag. Dat is omdat sommige dames wat ouder worden en voor het licht. Dat is belangrijk. Daarnaast hebben we de regiodagen twee keer per jaar. Dan komen de leden van heel Limburg bij elkaar, een hele dag en dan maken we allemaal hetzelfde patroon. Dan leer je een bepaalde techniek. Heel leuk.”

Welke eigenschap moet een kantkloster hebben?

“Met het kantklossen ben ik heel secuur. Met andere dingen veel minder. Maar er mag geen foutje inzitten, dan haal ik het echt uit hoor.”

Wat doe je er eigenlijk met het resultaat?

“Ik zelf ben eigenlijk een hele specifieke kloster. Hoe moeilijker het patroon, hoe groter de uitdaging. Ik los het patroon op als een puzzel. Zodra ik weet hoe het moet, is het voor mijn eigenlijk klaar. Vroeger maakte ik voor de kinderen applicaties voor op kleding, ik lijst het wel eens in om cadeau te doen, ik maakte er boekenleggers van en ook wel kleedjes. Maar het meeste ligt gewoon in de kast. Het is puur de lol van het maken. Ik doe het helemaal alleen, ik heb er niemand bij nodig. Niemand hoeft het mooi te vinden, als ik het maar goed vind. Het is iets van mezelf.”