José Evers-Tijssen (53) en Bertie Franssen-Tijssen (59) zijn zussen en allebei hun harten kloppen liefdevol voor de Philharmonie. Berthie heeft weliswaar het stokje in het bestuur aan José overgegeven maar is nog niet weg te denken bij de harmonie.

Berthie, jij hebt het bestuur van de Plilharmonie verlaten?

Berthie: “Ik heb op 10 januari jongsleden afscheid genomen na 20 jaar. Ik ben toen erelid geworden! Dat had ik niet verwacht. Ik heb afscheid genomen in verband met mijn werk als verpleegkundige op de afdeling spoedeisende hulp. Het was niet meer te combineren. In eerste instantie was ik bestuurslid met als onderdeel jeugdzaken en later ben ik vice-voorzitter geworden. Ik heb me altijd vooral met de leden bezig gehouden van af blokfluitertje tot de muzikanten in het grote corps.

Welke waren jouw taken?

Berthie: “In eerste instantie was ik dus verantwoordelijk voor jeugdzaken. Die afdeling liep nog niet zo goed. Ik heb met hulp van leden van de Philharmonie contacten gelegd met het CK, met de ouders van de kinderen die bij ons speelden, veel meer duidelijkheid gebracht, jeugdkampen georganiseerd om binding met de jeugd te realiseren. Ook kinderen proberen te motiveren. Ze moeten lessen volgen, thuis oefenen, examens afleggen. Als een kind alleen maar les heeft, bestaat er geen binding met een vereniging. We zijn gestart met de ‘pré-jeugd’. Daar hebben de kinderen een jaar les, om de veertien dagen. Ze leren bijvoorbeeld wat een dirigent inhoudt en in groepsverband muziek maken. Na een jaar gaan ze over naar de jeugdharmonie. Dan trekken ze ook uit en geven concerten, samen met de oudere jeugd en de volwassenen. Na een A, B examen mogen ze instromen in de grote harmonie. Alles om een goede binding te krijgen onderling en met ‘De Phil’. ”

Hoeveel leden hadden en hebben jullie?

Berthie: “Een moeilijke vraag. Er was veel verloop. Toe ik er bij kwam waren dat rond de 25 leden en nu zijn er de pré-jeugd tot aan 18 jaar ongeveer 40 leden en daarnaast dan nog de volwassenen. Alles bij elkaar 92 of 93 leden. Alle instrumenten zijn vertegenwoordigd. Mijn zoon is 3 jaar geleden gestopt. Hij speelde hoorn. Dat is ook het leeftijdssegment dat vaak afhaakt. Ze hebben een drukke baan, vaak een jong gezin en geen tijd meer. Dat is jammer.”

Hoe kwam jij bij ‘De Phil”?

José: “Ik ben kakelvers. Ik ben afgelopen 8 juli door de leden in het bestuur gekozen. Ik heb vanaf januari aan de kantlijn meegelopen als stagiare. Ik woon aan de Kapel en er komen vaker vragen waarom ik bij de Philharmonie van Maasniel ben. Dat komt omdat mijn zoon hoorn speelt en zijn grote voorbeeld is de zoon van Berthie. Dus Frank is bij de blokfluitertjes in Maasniel gegaan. Hij speelt nog steeds, al 11 jaar. Tegenwoordig is het probleem dat kinderen vaak afhaken en iets anders gaan doen. Wij hebben gelukkig een grote groep jeugd. Wij hebben nu zelfs een groep die afgestudeerd is op de middelbare scholen. Ze gaan studeren in een andere stad maar hebben beloofd dat ze toch blijven komen op de repetities. Maar je weet hoe dat gaat.... Ze willen wel maar er is niet altijd tijd om naar Roermond te komen. Wij, van onze kant, willen iets regelen. Bijvoorbeeld eens in de veertien dagen een repetitie voor deze leden.

Om ook binding te creëren heb ik in 2004 een reis naar Hongarije georganiseerd, samen met ‘De lentekrans’ in Linne. Het was een bus vol kinderen en begeleiding en volwassen muzikanten ter ondersteuning. De jeugd praat er nóg over! Toen hebben de kinderen elkaar echt gevonden. We zijn bezig met plannen en sparen om in 2012 weer een concertreis te organiseren.”

Hebben jullie nog meer plannen?

Berthie: “Wij hebben de ‘Femmes de Phil’ opgericht. Een damescomité dat hand en spandiensten verricht bij activiteiten van ‘De Phil’. Bijvoorbeeld de catering verzorgen, boodschappen doen, wafels bakken en verkopen.”