Joep (62) en Maddy (60) Janssens zetten zich al zes jaar in voor Tafeltje-dek je. Met veel plezier. Wat betekent dit vrijwilligerswerk voor hun?

Waarom hebben jullie gekozen voor dit vrijwilligerswerk?

Maddy: “Toen wij zes jaar geleden ophielden met werken willen we iets gaan doen voor mensen op sociaal gebied.”

Joep: “Wij zij ons hele leven omgegaan met veel mensen door onze kledingzaak. Dat wilden we blijven doen. Op deze manier krijg je gemakkelijk contact. Sommige mensen staan daar heel open voor en andere mensen willen weinig contact. Wij maken er altijd iets feestelijks van. Ik maak vaak een grapje bij het binnenkomen. Voor sommige oude mensen zijn wij het enige contact op een dag.”

Hoeveel tijd steken jullie er in?

Maddy: “Iedere vier weken rijden wij op maandag, woensdag en vrijdag.”

Joep: “Wij zijn ongeveer binnen anderhalf uur klaar met onze route. Wij zijn wel snel, we kennen Roermond natuurlijk heel goed en hoeven nooit te zoeken.”

Wat doen jullie precies?

Joep: “Wij rijden met onze eigen auto naar Camillus en daar laden we ongeveer tien dozen in met daarin een grote schaal en diverse kleine schaaltjes met de gekoelde maaltijd voor die dag.”

Maddy: “Vroeger brachten we warme maaltijden rond in een koffertje. Tegenwoordig zijn het gekoelde maaltijden. De mensen zetten de maaltijd dan zelf in de magnetron.”

Vinden jullie dit een beter systeem?

Maddy: “Ja, de mensen bewaren soms de helft voor de volgende dag. Dat bewaren ze gewoon in de koelkast en hoeft dus ook maar één keer te verwarmd te worden. Daarbij kunnen de mensen eten op het tijdstip dat zij zelf willen.”

Joep: “Deze koeldozen zijn heel duur, we moeten ze dus meteen weer meenemen. Wij halen bij de mensen de schalen met deksel uit de dozen. Dat is wel eens wat moeilijk voor oudere mensen. De schalen van de vorige keer nemen we dan weer mee.”

Hebben jullie altijd dezelfde route?

Maddy: “Zoveel mogelijk. De route is ook zo uitgekiend, dat je niet van de ene kant van de stad naar de andere moet rijden. Alle adressen zijn zoveel mogelijk bij elkaar in de buurt.

Joep: “Er is heel wat organisatie voor nodig. Ook om genoeg vrijwilligers te krijgen. Op dit moment zijn er volgens mij ongeveer zestig vrijwilligers.”

Is er ook een minder leuke kant?

Maddy: “Soms zien we een overlijdensadvertentie in de krant.’

Joep: “Dan is er ‘een van ons’ overleden. Tja, het zijn allemaal oude mensen en vaak zieke mensen.”

Maken jullie wel eens leuke dingen mee?

Joep: “Eén anekdote: we hebben een kledingzaak in de stad gehad en soms trekken dames speciaal kleding aan die ze nog bij ons gekocht hebben. “

Maddy: “Dat zien wij natuurlijk meteen!”

Joep: “ Ik zeg dan: ‘wat bent u vandaag sjiek...’ De dames antwoorden dan trots: ‘Det is nog van euch!’