Mohamed Shaalan (26) maakt het zichzelf niet gemakkelijk. Maar hij weet waar hij het allemaal voor doet en hij streeft zijn doelen vol overgave na. Mensen helpen zat hem altijd al in het bloed.

Waarom ben je in Nederland komen wonen?

“Mohamed Shaalan (26): “Precies een jaar geleden heb ik de stap genomen om Egypte achter mij te laten en bij mijn vriendin Erica in Nederland te gaan wonen. Het was een lange weg van veel papierwerk, examen afleggen bij de ambassade in Cairo en vooral veel geduld hebben.”

Wat is er in het afgelopen jaar allemaal gebeurd?

“Inmiddels kijk ik terug op een jaar waarin veel is gebeurd. Niet alleen probeer ik zo snel mogelijk de Nederlandse taal onder de knie te hebben, ook vind ik het ontzettend belangrijk om actief mee te draaien in de maatschappij. Naast dagelijks Nederlandse les te volgen bij Gilde Opleidingen, doe ik ook twee keer per week vrijwilligerswerk in het ziekenhuis van Roermond.”

Welke taken heb je als vrijwilliger?

“Samen met mijn collega’s draag ik de verantwoordelijkheid voor het patiëntenvervoer in het ziekenhuis. De combinatie van werkzaamheden én de samenwerking met mijn collega’s vind ik geweldig. Ik ga echt met een lach naar het werk. Met deze positieve ervaring als bagage, ga ik binnen een andere tak van het UVV werken. Bij de afdeling MDL (Maag-Darm-Lever) en Eerste Hulp is nog meer ruimte voor een intensief contact met patiënten en ook het takenpakket is uitgebreider.”

Hoe heb je in één jaar zo goed Nederlands leren praten?

“Ik ga iedere dag naar de Nederlandse les en natuurlijk hoort daar veel huiswerk bij. Ook heb ik vanaf dat ik in Nederland kwam wonen ervoor gekozen om alleen maar Nederlands te praten. Thuis met mijn vriendin, mijn schoonouders, de collega’s van het vrijwilligerswerk en in elke andere situatie. Soms groet een medestudent mij op school in het Arabisch en kijkt even later nogal vreemd op als ik met een Nederlandse ‘goede morgen’ antwoord. Toch denk ik dat je alleen op deze manier echt kan integreren.”

Gaat dat niet ten koste van je eigen identiteit?

“Absoluut niet. Ik ben opgegroeid in een schitterend land en in een warme familie. Daar ligt de basis voor wie ik nu ben als persoon. Samen met mijn broers en zussen heb ik een ongelooflijk plezierige tijd gehad. Toch heeft opgroeien in Egypte ook een keerzijde. Mijn zusje Amani is vier

jaar geleden op 20 jarige leeftijd overleden door gebrek aan voldoende medische kennis.”

Hoe kijk je naar de toekomst?

“Ik heb altijd werkzaam willen zijn als verpleegkundige in een ziekenhuis, maar in Egypte wordt je toekomst bepaald door de omstandigheden waarin je opgroeit. In tegenstelling tot Egypte heb je in Nederland wel de mogelijkheid om zelf kansen te creëren en dat is waar ik voor ga. Na een voldoende basis van de Nederlandse taal wil ik gaan starten met de opleiding verpleegkunde in Roermond.”