Toekomstmuziek

Beste Fiena,

Ik woon tegenwoordig in een verzorgingstehuis. Als je mensen vraagt wat ze heel erg zouden vinden om hun oude dag door te brengen. Komt in negen van de tien antwoorden: in een verzorgingstehuis terecht komen. Nou, ze hebben gelijk, het is een drama. Ik moet met veel geholpen worden, met uit bed komen, naar het toilet, gordijnen open en dicht doen, gewassen worden, in een rolstoel gaan zitten en nog veel meer. Ik ben totaal afhankelijk van de verpleging. Meestal gaat dat goed. Ik heb zo mijn favoriete verpleegkundigen. Ze zijn handig en begrijpen wat ik nodig heb. In het begin vond ik het heel moeilijk om ze te vertrouwen. Ik kende ze niet en zij mij niet. Nu heb ik dat vertrouwen veel meer. Het is ook zo dat ik niet naar de 'huiskamer' ga waar allerlei activiteiten aangeboden worden. Ik wil ook niet samen eten met andere bewoners. Ik blijf waar ik ben, op mijn kamer. Ik heb het geluk dat ik me nooit verveel. Ik lees veel, kijk tv, schrijf mijn column en andere artikelen voor mijn website, regel mijn bankzaken en andere administratie en bestel mijn boodschappen. Ik maak iedere dag mijn eigen lunch en salade voor de avondmaaltijd en ik krijg gelukkig veel bezoek. Dat vooral. Ik heb daarover niets te klagen. Soms maak ik ook een lunch voor de bezoek. Heel gezellig. Er wonen hier mensen die nooit bezoek krijgen. Zijn ze in de vergetelheid geraakt of ze hebben geen familie of vrienden. Ik lees veel over de eerste en tweede wereldoorlog en nu zijn we verzeild geraakt in weer vreselijke oorlogen. Ik leef intens mee en kan er soms niet van slapen. In dat geval prijs ik me gelukkig dat ik hier ben, in het verzorgingstehuis. Mijn fijne leven in mijn huisje ben ik kwijt maar ik krijg mijn natje en droogje, goede zorg, medische verzorging en ik weet waar mijn geliefde familie en vrienden verblijven. Wij zijn met z'n allen veilig.
Beste Fiena, heb ik nog toekomst perspectief?

Beste N,
Met veel fantasie misschien wel.