De familie Lampe

Marlies (63) vertelt:Op de foto zie je vader, moeder en oma en de 10 kinderen: Libertine, de tweeling Miriam en Ludo, ikzelf, Ben, Angélique, Raymond, Ernestine, Annemarie en Félice. De foto is in 1965 gemaakt.

WonenWij woonden in de stad, Paredisstraat 3. Toen was het niet zoals nu. In onze straat was weinig verkeer. Dus we speelden op straat en alle kinderen uit de buurt deden mee. Wij hadden een plaatsje van vier bij drie meter. Daar hing een schommel. Het keukenraam moest open en dan konden we met de benen door het raam naar binnen schommelen. Toen de kinderen nog heel klein waren, hadden we een zandbak. Later hadden we daar een fietsenrek waar tien fietsen een plek vonden. De fietsen moesten allemaal door de gang, de keuken en de bijkeuken naar het plaatsje. Er waren vijf slaapkamers. Drie op de eerste verdieping, een voor vader en moeder, een voor mijn oudste zus en een voor zes meisjes samen die in stapelbedden sliepen. Twee zolderkamers, een voor mijn oudste broer en de andere zolderkamer voor de twee andere jongens samen.

Groot gezinIk weet zeker dat mijn ouders graag een groot gezin wilden. Zelf komen ze ook uit grote gezinnen. Eigenlijk zijn er twaalf kinderen, Twee kindjes hebben het niet gehaald. Moeder hield heel veel van kinderen, zij zorgde voor het huwelijk al voor kinderen in grote gezinnen. Vader was heel trots. Hij zei ooit tegen iemand: “Allemaal van mij!’ Ik was het natuurlijk gewend zoveel kinderen in huis. Ik was heel zorgzaam, vooral voor de drie jongste kinderen. Dat deed ik met veel plezier. We hadden allemaal onze taken in huis. De meisjes moesten de afwas doen, bedden opmaken, ramen zemen, dweilen, kolen uitzoeken. De jongens moesten ook kolen uitzoeken, schoenen poetsen, ramen zemen en aardappels schillen. Er was natuurlijk altijd een grote afwas. Bij ons kwam nooit een pan op tafel. Altijd werd keurig de tafel gedekt, met soepborden, gewone borden, servetten. Op maandag was wasdag. Dan moest vader warm water op de badkamer boven halen en naar de keuken sjouwen.

BeroepVader was logopedist. Hij ontving ook cliënten aan huis. In de voorkamer. In de achterkamer zaten wij en dan moesten we heel stil zijn. Verder was hij werkzaam bij alle lagere scholen in Roermond. Af en toe merkten we wel dat er wat geldzorgen waren. We moesten wachten tot de kinderbijslag binnen was als er kleding gekocht moest worden. Ik herinner mij dat moeder altijd zat te strijken in de kamer terwijl wij huiswerk maakten. Moeder was altijd bezig maar... ze was wel thuis. Na school kregen we thee met twee koekjes. Nu wil moeder op Camillus nog steeds twee koekjes bij de thee! Moeder is 94 jaar en nog steeds heel helder van geest.

Goed katholiekWij waren een heel katholiek gezin. We woonden schuin tegenover de bisschop. Een keer per jaar gingen we daar op bezoek. Naar het kerstkribje kijken. Als we naar huis gingen, kregen we van de zuster allemaal een reep chocolade. Iedere zondag en ook nog een of twee keer in de week gingen we, voor de school begon, naar de kerk. Dat werd op je rapport van school bijgeschreven.

Nieuw broertje of zusjeAls een kindje s’nachts werd geboren, hingen er ’s morgens slingers. Wij merkten niets van de geboorte. Wij sliepen er altijd doorheen. Een keer moesten we overdag naar de buren, de drogist Opbroek in de Neerstraat. Daar kregen we allemaal een kop tomatensoep en Donald Ducks om te lezen. Op een gegeven moment kwam vader ons halen. Raymond was geboren maar hij moest wel even naar het ziekenhuis. Maar alles kwam goed met hem.

De familie nuIk heb zelf nooit overwogen om zoveel kinderen te krijgen. Ik heb een dochter en twee zonen. Moeder heeft nu 64 nazaten waarbij 8 achterkleinkinderen en de 9e is op komst. Haar kinderen hebben samen 24 kinderen. Waarbij het grootste gezin vier kinderen telt. We hebben goed contact onderling. Ieder jaar hebben we een familiedag en daar is bijna iedereen bij aanwezig. Voor de derde keer organiseren de neefjes en nichtjes deze dag. De jongere generatie heeft het overgenomen.