Jeroen Sarkol

Jeroen Sarkol (31) hoopt ooit van zijn kunst te kunnen leven. Maar voorlopig werkt hij ook nog als kok.

Wat maak je?

Jeroen: "Ik klieder! Iedereen maakt wel eens van die onbewuste tekeningetjes als je bijvoorbeeld een telefonisch gesprek hebt. Je kliedert iets op een blad papier. Je maakt vormen zonder er bij na te denken. Dat is eigenlijk het begin geweest, deze speelse vormen meer bewust op papier of doek over te brengen. Op een gegeven moment was het geen onbewust kliederen meer maar juist een heel bewuste manier van werken. Maar het kliederen was wel de basis."

Wat wil je met je manier van werken bereiken?

"Ik wil mijn werk meer verdieping geven. Wat kan ik er nog meer uithalen? Misschien stenciltechnieken of werken met spuitbussen of stiften. Of alles door elkaar. Ik werk op doek en op materialen die ik geschikt vind. Dat kunnen planken of stukken hout zijn die ik vind en materiaal dat mij aanspreekt. Als mensen bijvoorbeeld muren beschilderen of spuiten en anderen gaan daar weer op door, wordt het vaak iets bijzonders."

Heb je zelf ook muren onder handen genomen?

"Vroeger wel maar dat mag geen naam hebben. Ik heb me wel altijd verdiept in wat deze jongens beweegt en wat er zoal speelt op dat gebied in Roermond. Tegenwoordig is dat volgens mij heel weinig. Er zijn geen geschikte muren. Er zou wel een plan bestaan om een muur daarvoor ter beschikking te stellen."

Hoe ben jij tot schilderen gekomen?

"Eigenlijk is alles met skaten begonnen. Ik was 11 jaar toen ik het skaten ontdekte. Het was iets nieuws. Er waren niet veel jongens die het deden en je zocht elkaar op om nieuwe dingen uit te proberen. Je moest alles zelf bedenken, er was geen trainer of coach. Daardoor is mijn blikveld breder geworden. We reisden door heel Nederland en ook in Duitsland om gelijkgestemden te ontmoeten en ervaringen en trucs uit te wisselen. Ik kwam jongens tegen die allemaal hetzelfde wilden, met dezelfde gedachtegang en zich toch wilden onderscheiden van de rest. Onbewust was dat een groeiproces van mezelf."

Hoe ging het verder?

"Op de LTS was ik alleen geïnteresseerd in skaten. Ik kreeg tekenles van de heer Peters en dat vond ik de leukste les en werd ook een passie naast het skaten. Maar ik ben geen opleiding op een kunstacademie gaan doen. Ik ben nu ongeveer tien jaar bezig met kunst en waarschijnlijk had ik een en ander sneller geleerd op de kunstacademie. Vooral de technieken. Ik heb er voor gekozen om mezelf te ontwikkelen op mijn eigen manier. In de loop van de jaren werk ik steeds meer op mijn gevoel. Omdat er brood op de plank moet komen, werk ik vier dagen per week als kok. Op die manier heb ik ook nog tijd om met kunst bezig te zijn."

Welke kant gaat je ontwikkeling uit?

"Ik werk vaak in het atelier van mijn schoonvader, Dick van Wijk. Dat is natuurlijk fantastisch. Ik leer heel veel. Niet alleen qua technieken maar ook qua denken. Ik kan niet leven van mijn werk maar ik hoop dat het wel ooit zover komt. Tot die tijd zie ik mij werk ik als kok ook als een grote uitdaging. Ik heb geluk dat ik een eigen atelier heb in de Schoenmakerstraat. Daar kan ik ook groter werk realiseren. Helemaal perfect. April vorig jaar heb ik mijn eerste expositie gehad. Heel spannend. Ik heb enkele werken verkocht. Dan weet je dat je werk ook wordt gewaardeerd."

Hoe zien andere mensen je werk?

"Men vindt dat ik geen vaste stijl heb. Het gaat alle kanten uit. Ik denk dat dit mijn stijl is. Ik stel mezelf geen beperkingen. Ik druk in mijn werk uit hoe ik me voel en dat verschilt iedere dag."