Yvonne Honings

Yvonne Honings (37) heeft een sprankelende lach en daar is al aan te horen dat er een mooie stem achter zit. Ze zingt in een band en ze heeft een eigen praktijk waar ze les geeft aan allerlei mensen van zeer divers pluimage.

Zat het zingen er al vroeg in?

“Mijn moeder zong al veel met ons, kinderen, en ik denk dat het daar begonnen is. Eigenlijk heb ik met zang verder niets gedaan tot op mijn volwassen leeftijd. Achteraf wel jammer. Ik ben een opleiding logopedie gaan volgen mede omdat daar heel veel met zang gedaan werd. Daar kreeg ik wel vier uur per week zangles. Je kunt bijvoorbeeld ook op een conservatorium les gaan geven. Een vriend stelde mij in die tijd de vraag wat ik graag nog eens wilde doen en toen floepte het er uit: ‘in een band zingen’! Een week later werd ik gebeld door een vriend van deze vriend die een band had en een zangeres zocht. Ik was toen 20 jaar.”

Hoe liep dat af?

“Ik ben naar de repetitie van deze band gegaan. Ik heb daar een liedje van Ilse de Lange gezongen en ik was aangenomen! Ik vind het heerlijk om met mijn eigen stem te zingen (in mijn kopstem zing ik zelden). In het moderne genre kun je zingen zoals je praat en daar kan ik me het beste in uiten. De band heette ‘Rockaholic’ en daar ben ik ongeveer twee jaar bij geweest. Daarna ben ik bij ‘All Ages’, een rockband gaan zingen. Ik kende de band al langer, mooie muziek en leuke mensen en toen ik gevraagd werd, zei ik meteen ‘halleluja’. Mijn passie zit vooral in het vijfstemmig samen zingen.”

Hoe gaat het nu?

“Ik heb de afgelopen drie jaar twee kinderen gekregen, Finn en Imke, en de optredens staan op een lager pitje. We repeteren wel elke donderdag. We treden op in café’s en bij besloten feesten. Ik moet vanuit mijn hart voelen hoe ik moet zingen en vooral goed kunnen voelen en begrijpen wat bedoeld wordt met het liedje en dan probeer ik het iets van mezelf te maken. Daarbij moet het liedje wel herkenbaar blijven. Ik wil wel graag de bandleden noemen: Peter Stapel (gitaar), Toine Ewals (drum), Dennis Konings (bas), Hay Stapel (toetsen) en Jan Linssen (gitaar).” 

Hoe gaat het verder?

“Onze bassist gaat naar Frankrijk verhuizen en de vraag is hoe het verder moet. Ik weet niet of het mogelijk is om een nieuwe bassist te zoeken. Wij zijn al twaalf jaar bij elkaar, helemaal op elkaar ingespeeld en een heel hecht team. Ik ben ooit gevraagd voor een semi-professionele band met vijf optredens per week. Het grote verschil was dat dit collega’s van elkaar waren en de leden van ‘All Ages’ nu Who’s Bob? genaamd, zijn vrienden van elkaar. Je draait productie, het is gewoon je werk óf je maakt muziek vanuit je hart. Ik heb voor het laatste gekozen.”

Wat doe je nog meer?

“Ik geef zangles en er is niets dat ik leuker vind dan dat. Binnenkort is er een optreden van de zangers en zangeressen die bij mij op les zitten. Sinds 2008 heb ik mijn eigen praktijk maar daarvoor gaf ik ook al zangles naast mijn werk. Gewoon omdat ik dat keileuk vond. Mijn lessen zijn altijd individueel maar binnenkort ga ik dit ook meer in groepsverband of in workshopvorm gieten. Mensen zijn heel verschillend, de een komt bij mij vanwege de ademhaling of durft zichzelf minder snel bloot te geven of heeft moeite met de articulatie. De volgende kan zich niet goed inleven in de muziek. Daarbij is het leeftijdsverschil heel groot en ook de genres verschillen sterk. Van klassiek tot modern, pop, rock alles kan bij mij. Bands en koren maar ook mensen die zichzelf willen ontwikkelen op gebied van zang. Een belangrijke en leuke groep omdat zij vaak tegen blokkades aanlopen in zichzelf. Dat zijn eigenlijk altijd blokkades die zij in het gewone leven ook tegenkomen.”