Riet van den Berken

Riet van den Berken (56) is helemaal thuis in haar omgeving in Linne. Haar passie is wandelen, fietsen en fotograferen van alle moois dat ze tegenkomt.

Waarom juist deze hobby’s?

Riet: “Ik koppel het fotograferen altijd aan mijn wandel- en fietstochten. Ik heb een goede camera. De natuur is mijn favoriete onderwerp. Ik maak macro foto’s, dus van een landschap en ook van hele kleine dingen. Verder werk ik graag in de tuin.”

Wat doe je met al deze foto’s?

“Ik bewaar de beste foto’s op mijn computer. Daarnaast heb ik een digitaal fotoalbum en deze zijn te bekijken door mijn vrienden, familie en andere geïnteresseerden. Ik vind het leuk om mijn foto’s te delen met anderen. Het aller leukste is als ik reacties en tips krijg.”

Wat brengt jou je wandel- en fietstochten?

“Ik kom mensen tegen die ik niet ken maar waar ik hele leuke gesprekken mee voer. Ik geniet heel erg van de stilte. Ik wandel veel wandel- en fiets knooproutes en beschreven routes. De ene keer wandel ik rond Vlodrop dan in St. Odiliënberg en een volgende keer ben ik te vinden rond Haelen of Heel. De Meinweg is mijn favoriet om te wandelen. Het mooie is dat iedere dag anders is in de natuur. Ik zie steeds andere dingen en ook het weer speelt mee wat betreft het licht. Een gebied ziet er in de zon heel anders uit dan in de sneeuw. Ik heb ook leren kijken. Ik zie dingen die een ander niet zo snel ziet.”

Wandel en fiets je samen met mensen?

“Ik wandel en fiets het liefste alleen. Ik hoef met niemand rekening te houden en wat belangrijker is, zij hoeven geen rekening te houden met mij. Soms heb ik tijd nodig om een foto te maken. Als ik bijvoorbeeld een vlinder wil fotograferen, wil ik dat de vlinder op een bepaalde manier zit. Dat kost tijd om het zover te laten komen. Maar een enkele keer samen met mensen te wandelen, vind ik ook gezellig. Wandeltochtjes rond 15 km vind ik precies goed.”

Vertel iets over je werk?

“Ik werk al 38 jaar in de zorg, de ouderenzorg. Dat doe ik nog steeds net zo graag als op mijn eerste werkdag. Toen ik nog klein was, op de lagere school wist ik al dat ik in de zorg wilde werken. Ik moet werken tot mijn 67e jaar maar zover kijk ik niet vooruit.”