Pedicure

lona Rulkens (34) heeft het goed voor mekaar. Ze is eigen baas en behandelt mensen thuis. Niet alleen het pedicuren is belangrijk maar ook het gezellige praatje met de cliënten. Ze help graag mensen.

Waarom heb je voor dit vak gekozen?

Ilona: “ Een familielid is ook pedicure. Dus ik ben het al gewend vanaf kind. Het gaat ook om het vrije beroep. Ik kan zelf mijn tijd indelen, Ik ben zelfstandig. Ik werk ambulant, dus ik ga naar de mensen toe. Ik heb geen salon. Dat is ideaal in combinatie met twee kinderen, Gé en Fer van zes en vier jaar.”

Hoe was de weg daar naar toe?

“Ik doe dit nu ongeveer vier jaar. Daarvoor heb ik facilitaire dienstverlening gedaan op de MGDO in Roermond. Dat is eigenlijk alle werkzaamheden die je niet ziet in een bedrijf. Schoonmaakonderhoud, beveiliging, de keuken enz. Een hele algemene opleiding. Na deze opleiding heb ik verschillende banen gehad. Vanwege gezondheidsredenen van mijn zoon Fer, heb ik me laten omscholen. Ik wilde meer bij de kinderen zijn en ook flexibeler werken. Dat was de insteek.”

Lag pedicuren voor de hand?

“Ik dacht aan mijn familielid, daar had ik een goed voorbeeld aan. Daarbij wilde ik graag met mensen werken. Pedicuren past precies in dit plaatje. Daarbij hoefde ik niet veel geld te investeren. Ik heb een koffertje met mijn gereedschap en dat is mijn ‘bedrijf’. Ik heb in het begin natuurlijk wel advertenties geplaatst.”

Hoe ging het verder?

“Ik ben de opleiding van een jaar gaan volgen en ben begonnen met een klantenkring opbouwen. Ik moet het vooral hebben van mond op mond reclame. Daarbij heb ik het geluk gehad dat ik in een bejaardentehuis terecht ben gekomen. Ik werk ook veel met gehandicapte mensen die zelfstandig wonen. Daar zijn ook geestelijk gehandicapten bij. Op die manier had ik al snel een grote groep cliënten. Daarbij ouderen die hun huis niet meer gemakkelijk uit komen.”

Zijn het cliënten die een specifieke aanpak nodig hebben?

“De geestelijk gehandicapten reageren heel verschillend. De een vindt het niet leuk en is bang en huilt en de ander geeft je een kus en vindt het leuk. Daar moet je mee om kunnen gaan. Deze mensen vergen toch extra aandacht. Dit geldt ook voor de dementerende mensen in het bejaardentehuis. Vooral als mensen een lastige behandeling moeten ondergaan. Anderen vinden het meestal best als ik ze behandel. Soms moeten mensen echt vastgehouden worden door de begeleiders.”

Dat lijkt geen gemakkelijk werk?

“De eerste keren dacht ik wel eens: ‘O, jé, hoe moet dat.’ Maar het voelde al heel snel heel natuurlijk aan. Ik voel me thuis bij deze mensen en ik krijg er energie van. Ik heb als specialisatie ‘reuma’ en diabetes’. “

Hoe zit het met de vergoeding?

“Mensen met een aandoening krijgen de behandeling vergoed van hun zorgverzekeraar. Zeker voor diabeten is het heel belangrijk dat wondjes aan de voeten goed in de gaten worden gehouden. Mensen met reuma kunnen zelf vaak niet meer knippen door vergroeiingen aan de handen. Ze hebben ook pijn en dat vergt een speciale manier van vastpakken.”

Heb je nog plannen voor de toekomst?

“Ik kan nog medisch pedicure worden, daar is een opleiding van een jaar voor nodig, Dan ga je je specialiseren op bijvoorbeeld mensen met spasmen. Daar denk ik wel over na. Maar nu loopt alles lekker en ik wacht nog even met weer een stapje verder gaan. Maar ik zeg niet nee tegen een nieuwe uitdaging.