Kindercoach

Eugenie Schell (37) weet zeker dat ze het juiste beroep heeft gekozen. Zelf had ze als kind last van angsten. Ze denkt dat haar leven anders zou zijn verlopen als zij toen een kindercoach had gehad. Toen dacht men dat zij een stil, gemakkelijk kind was. Maar niemand doorzag wat er in haar hoofd afspeelde. Sinds januari van dit jaar heeft zij haar eigen praktijk als kindercoach in Melick.

Wat doet een kindercoach?

Eugenie: “Een kindercoach begeleidt kinderen die sociaal, emotioneel niet lekker in hun vel zitten. Het kan zijn dat ze weinig zelfvertrouwen hebben. Ze vinden het moeilijk om zich te weren. Ze worden gepest of pesten zelf. Ze kunnen last van slaapproblemen hebben. Als je ziet dat het niet goed gaat met het kind maar je kunt er niet precies de vinger op leggen als ouder. Soms is er wel een diagnose gesteld bijvoorbeeld pdd-nos. In zo’n geval kan het zijn dat het kind het moeilijk vindt om contacten te leggen met andere kinderen. Of dat ze het moeilijk vinden om de regels in de klas na te leven. Deze kinderen begeleid ik meestal één op één op school.”

Hoe gaat een en ander in z’n werk?

“Ik ga met een kind aan de slag door middel van allerlei methodieken. Maar vooral door proberen aan te voelen wat het kind wil. Waar staat het kind voor open. Ik zoek uit wat het kind wel en wat het niet aan kan. Aanvoelen op het niveau van het kind en dat ook aanreiken. Een soort van ‘mee bewegen’ met de gevoelens van het kind. Ook respecteren dat het kind de ene week dit wil en de volgende week weer iets anders. Ik hanteer geen regels maar werk oplossing gericht. Ik kijk niet naar wat er allemaal mis gaat maar wat er allemaal wel goed gaat.

Hoe pak je dat aan?

“Soms vind het kind het prettig om op creatief vlak bezig te zijn en soms wil een kind liever een potje voetballen. Maar soms wil het kind een gesprek aan gaan maar meestal niet gewoon aan tafel zitten. Ze worden dan snel onrustig. Soms doe ik een spel met ze. Maar dan wel een speciaal spel gericht op sociaal emotioneel gebied. Het is een bordspel en afhankelijk op welke kleur ze met hun pion komen, moeten ze oplossingen op een probleem bedenken. Bijvoorbeeld: je komt bij de bakker voor een boodschap en je komt veertig cent te kort. Hoe los je dat op? Het kind mag voor dit spel enkele klasgenootjes uitnodigen. Goed voor het sociaal contact! Een kind speelt de bakker en een de klant. Op die manier worden verschillende oplossingen aan gedragen. Goed voor het zelfvertrouwen en de zelfredzaamheid.”

Zouden eigenlijk alle kinderen met deze methode gebaat zijn?

“Kindercaoching is in principe laagdrempelig. Men hoeft geen verwijzing of diagnose te hebben. Ik stel zelf ook geen diagnose. Ik kreeg van een moeder de vraag dat haar kind het moeilijk vindt om voor zichzelf op te komen. Hoe dat verbeterd kan worden. Zo’n kind kan bij mij gelijk instromen. Soms zijn er maar drie sessies nodig en soms meerdere. Dat hangt helemaal van het kind en de omstandigheden af. Elk kind heeft wel periodes dat het wat minder gaat en een ouder kan dan hulp vragen aan een kindercoach. Het zijn vaak niet heel grote problemen. Het kan zijn dat een kind slaapproblemen heeft, zich niet goed kan weren, weinig zelfvertrouwen heeft, angsten, eetproblemen of niet goed met andere kinderen contacten kan leggen en nog veel meer.”

Bestaat dit beroep al lang?

“Het is een vrij nieuw beroep. Tijdens de opleiding merkte ik al dat het een intuïtieve opleiding is. Het heeft veel met gevoel te maken. Met jezelf ontwikkelen. Ook vertrouwen op jezelf dat je dingen goed aanvoelt. Ik ga steeds een stapje verder met het intuïtieve aanvoelen. Ik groei daarin zelf ook.”

Vertel iets over de opleiding?

“De eenjarige opleiding voor kindercoach heb ik in Eindhoven gehad. Een basisjaar waarin je verschillende methodieken leert en hoe je met een kind op verschillende manieren aan de slag kan. Ik heb bijvoorbeeld gaandeweg gemerkt dat het werken met kinderen met overgewicht mij heel goed ligt. Ik ben consulente van ‘Lekker puh’, een methode om kinderen met overgewicht en hun ouders te begeleiden naar een gezond leven. Dat vormt de andere poot van mijn praktijk.”