Roermond, 21 juni 2015

Hoi Mar,

Hé, we zijn weer thuis! Wat was het weer heerlijk in Griekenland. Niks gemerkt van de crisis daar, geen gebrek aan iets, geen opmerking over de Euro, niks, niks, niks. Wat heb ik lekker gelegen, (mijn zusje bood mij al een opblaasring aan tegen de doorligplekken), zalig gegeten, gelezen, gezwommen, en een eilandtour gemaakt.

In het zwembad lagen veel oude Engelsen, sommige topless. Ook veel gezinnetjes uit Zweden en Nederland. Het was leuk om ze te observeren. Een moeder was constant bezig een mannetje van drie te leren zwemmen, het trapje op te laten klimmen, van het randje te springen, dus steeds zijn grenzen te verleggen. Op het bedje werd hem het tellen van een tot en met tien geleerd, zowel in het Nederlands als in het Engels. Er werden lettertjes voorgezegd en spelletjes met hem gedaan. Het mannetje had er zichtbaar plezier in omdat het op een prettige toon, stimulerend en met veel complimentjes gepaard ging.

Ik dacht, als ik vroeger zoveel geleerd zou hebben, was ik dan later ook zo’n laatbloeier geweest? Op de lagere school was ik een dromer. Ik werd door de meeste onderwijzeressen dom genoemd en daardoor naar de Huishoudschool gestuurd. Later heb ik toch nog HAVO-niveau weten te behalen en nu blijk ik een IQ van 136 te hebben. Misschien als er vroeger meer tijd voor mij geweest was en ik meer gestimuleerd was, wie weet, had ik wel een geweldige uitvinding gedaan, of een middel tegen kanker gevonden. We zullen het nooit weten...

Dus maandag mag ik weer beginnen met het gewone leven. Ook leuk.

Groetjes,

Moon

Welkom terug Moon,

Ik heb je gemist. Fijn dat je zo’n leuke vakantie hebt gehad. Ik was gewoon thuis, dat vind ik vakantie. Ik ben blij dat ik niet naar school of werk moet. Dat is altijd een moeilijk punt voor mij geweest.

Ik werd als kind ook niet gestimuleerd om iets te leren. School was een ramp. Ik spijbelde al op de kleuterschool. Daar was ik niet naar toe te branden. Van mijn ouders mocht ik toen gewoon thuis blijven. Op de lagere school was ik veel schoolziek. Mijn ouders deden alsof ze niet merkten dat mijn veelvuldige gezondheidsproblemen geen echte problemen waren. De juffen dachten dat ik een ziekelijk kind was. Mijn prestaties waren zwaar onder de norm. Ik kon het niet opbrengen om gevangen te zitten in een klas van 42 leerlingen en de willekeur van nonnen en schoolfrikken te ondergaan. Ik was niet gewend om tot iets gedwongen te worden.

Nu weet ik dat ik autodidact ben. Ik leer op mijn eigen tijd en niveau, al doende. Het is op die manier wel ingewikkeld om er achter te komen waar je talenten liggen. Ik wist nooit waar ik nou goed in was. Ik denk dat ik al een dertiger was, toen ik begreep waar mijn interesses naar uit gingen. Ik had inmiddels de halve voorraad boeken van de bibliotheek gelezen over diverse onderwerpen zoals psychologie, volkenkunde, sterrenkunde, geschiedenis van de tweede wereldoorlog, alles over China en de Chinezen en nog veel meer. Inderdaad Moon, wij hadden de wereld kunnen verbeteren als we er op tijd bij waren geweest.

Groetjes,

Mar