- MAR EN MOON
Mar en Moon zijn twee buurvrouwen die geen tijd hebben om bij elkaar over de vloer te komen. Ze nemen wel de tijd om te mailen over van alles en nog wat.
Roermond, 5 juli 2015
Hoi Mar,
Gisteren nog snel even de knalpot van de auto laten repareren voor dat ik weer aan het werk moest. Dit grapje kostte me 140 euro. Ik reed helemaal happy naar huis, knal ik met de rechterband tegen een stoeprand. Hatsenflats, band naar de mallemoer. Ik báálde enorm. De volgende dag weer naar de garage, 75 eurootjes. Ik heb wat met auto’s. We rijden altijd derdehandsjes. Innovaties van na het jaar 2000 zijn mij nog onbekend. Mijn laatste auto heeft wel een elektrisch open dak, bij de vorige was dat nog handmatig, en centrale vergrendeling. Nog geen airconditioning, maar wel arko (alle ramen kunnen open). Inparkeerhulp zal ik wel in 2030 krijgen.
Wij wonen tegenover het parkeerterrein van de sporthal. Mensen rijden de auto achteruit, maar vaak in de winter zagen ze mijn auto, die voor het huis stond, niet staan . Dan reed er weer iemand mijn zijkant in de poeier. Gelukkig waren ze zo netjes om aan te bellen. Omdat zij er geen verzekeringswerk van wilden maken spraken we een bedrag af. Dat werd dan contant betaald en Bert nam een grote hamer en sloeg de deuk er weer uit. Dit gebeurde zo’n zes keer. Na de derde keer hadden we gewoon een tarief ingesteld, 250 euro per deuk. De laatste keer was op een zondagmorgen. Een driftig mannetje belde aan en zei boos dat hij: nondedju, haast had, en alleen maar een koffiezetapparaat wou afhalen, en potverd... mijn auto niet gezien had... Enfin, ik zei: “Dat kost u 250 euro, de pinautomaat staat op het pleintje”. Hij snelde mopperend weg en na zeven minuten was hij weer terug met het geld. Ik zei: “Ik vind het wel heel eerlijk dat u heeft aangebeld, meneer”. “Nou,” zei die eerlijke meneer: “Als de buurman niet had staan kijken was ik doorgereden...” Ik schaterde het uit. En zo heeft die auto zichzelf terugbetaald. Nu heeft Bert een mooie parkeerplaats naast het huis aangelegd. Dat is een stuk rustiger.
Tot volgende week
Moon
Hallo Moon,
Het is me nooit gegeven om trotse eigenaar te zijn van een auto. Dat zou ook raar zijn geweest omdat ik geen rijbewijs heb. Het is zo dat ik een bangelijk wezen in het verkeer ben, altijd geweest. Op de fiets was ik geen held en ik voelde me nooit zeker in het verkeer. Als een auto mij passeerde begonnen mijn handen te trillen en had ik nauwelijks het fietsstuur onder bedwang. Als ik een drukke weg over moest steken, deed ik dat lopend met de fiets aan de hand. Er bestond geen noodzaak om het rijbewijs te halen omdat mijn echtgenoot een grote bak had. Daarin zat ik altijd op de achterbank met de kinderen. Ik was gewoon te schrikachtig voor het tegemoet komend verkeer. Maar toen ik alleen kwam te staan dacht ik dat ik een rijbewijs nodig had. Ik belde een rijschool en vroeg om lessen in een automaat op een autoloos terrein. Dat feest ging mooi niet door. De rij instructeur bedacht dat we dwars door Roermond gingen rijden, door de tunnel en ook over de snelweg, met mij achter het stuur. Het was de hel! Ik deed na tien minuten gewoon mijn ogen dicht en vertrouwde op de instructeur. De tranen liepen over mijn wangen. Dat hield ik acht lessen vol. Toen zei de instructeur dat het zinloos was met mij. Ik zou nooit het rijbewijs bemachtigen. Ik was blij en opgelucht dat de marteling voorbij was. Hierbij wil ik mijn lieve vrienden en vriendinnen bedanken die mij een plaats in hun auto aanboden. Zo kwam ik nog eens ergens.
Groetjes, Mar
