Hoe ik Baer leerde kennen

Het was het jaar 2000. Ik was 43 en de mannen kots- en kotszat. Ik had een leuk leven opgebouwd, een gezellig flatje, werk en was tevreden met mijn vrijgezellige status.

Carnavals dinsdag. Ik was al vanaf tien uur ’s morgens op stap geweest. Ik had die dag Hans van B., de vieze man, met een camera gefilmd, we hadden lekker gegriekt en het was de vraag: Wat doe ik,  ga ik naar huis of blijf ik nog even? Ik vroeg het zelfs aan de barman in ’t Babbeltje. ‘Dadelijk komt het wel weer op gang’, zei hij geruststellend. Ik wachtte nog een half uurtje af. Het werd al weer wat drukker en de muziek gaf mij een oppepper. Ik begon weer te dansen en te sjansen.

Opeens kwam Roel, een kennis, op mij af. Hij bewoog mee in mijn dansbeweging en we praatten wat onzin. Hij vertelde dat hij met zijn huisgenoot een illegale taxi had genomen en die was onderweg op de Maasbrug ontploft. Ze hadden het hele stuk in die kou naar ’t Babbeltje gelopen. Opeens vroeg hij: ‘Moontje, wil je met me trouwen?’ Ik schoot in de lach en zei: ‘Je moet het wel netjes vragen, op de knieën, vriend.’ Hij knielde en vroeg: ‘Moon, wil je met me trouwen?’ ‘Okeèè’ zei ik langzaam. ‘Oh, leuk’ zei hij. ‘Moeten we wel een getuige hebben, Roel.’ ‘O Ja, dat is waar. Wacht, ik weet wel iemand’ hij riep: ‘Baer!’

Er kwam een lange man met een touwtjespruik op, een zonnebrilletje, een korte broek met ‘helpen’ en grote legerkistjes op ons af. Hij lachte naar ons en ik dacht: ‘Mmm, wat een leuke getuige.’ Roel legde onze trouwplannen uit en Baer zei: ‘Maar dan wil ik wel met de bruid dansen’ en hij greep mij vast en begon te sjoenkele. Hij was een gezellige gesprekspartner, want we dansten en kletsten over van alles en nog wat. We hielden niet op met dansen en ik vond zijn bruine oogjes toch wel heel mooi en lief.

Tegen sluitingstijd zei ik: ’ Zo, ik bestel een taxi, en ik ga alleen naar huis. ‘Niks ervan, ik breng je’ zei hij gedecideerd. Dat werd nog een hele discussie, ik wilde echt niet dat hij meeging. Maar hij had andere plannen. Ik bestelde een taxi en toen ik erin zat, sprong hij er ook in. ‘Nou ja, alla dan maar’ zuchtte ik. Toen ik bij mijn flatje kwam, vroeg ik hem toch maar mee naar binnen. 

‘Koffie?’. Hij knikte vrolijk ja. We dronken koffie en we hielden niet op met praten. Hij vertelde alles over zijn leven, zijn fouten zijn scheiding. Ik vertelde alles over mijn wilde leven. En het was goed, het maakte niet uit. Het werd licht buiten bij een lekker ontbijtje.

Om negen uur ’s morgens besloten we te gaan slapen. De pruik ging af, en er kwam een kale kop tevoorschijn. Het shirt ging uit en er kwamen twee getatoeëerde armen uit, het hemdje ging uit en ik zag een tepelpiercing. Wat zou er nog meer uitkomen? Ik moest erg lachen, dit was niet het type man waar ik gewoonlijk op viel, maar eigenlijk had hij mijn hart al veroverd. We lagen nog wat te knoevelen en vielen gelijk in slaap. Om twaalf uur werden we wakker gebeld door mijn schoonzusje. 

‘Kom, dan laat ik je mijn huis zien’ zei Baer ‘Dan maak ik spek met eieren als ontbijtje. Met mijn auto reden we naar Horn. Aangekomen bij zijn huis zaten we gezellig te smikkelen toen Roel, nu mijn ‘ex-verloofde’, binnenkwam.  ‘Hoi Roel’ zei ik ‘Ik ben er met de getuige vandoor gegaan. ’Roel grinnikte. Hij had alweer een andere bruid gescoord.

De volgende dag belde Baer mij op en sindsdien zijn we heppelie toegedder.