Mijn horeca avontuur (1)

Omdat ik de Pedagogische Academie niet had afgemaakt had ik een poosje geen werk, behalve bij de HEMA als weekendverkoopster. Ik kreeg een uitkering van fl. 800,- en ik voelde me stinkend rijk. Ik ging veel op stap, en op een dag ging ik met Sjra J. mee naar een nieuwe bar-bistro in het centrum van Reuver. Het werd gerund door twee knappe, leuke mannen, Henk en Piottr. Henk was vrijgezel en hij vond mij direct heel erg leuk. Piottr was een Pool en getrouwd met een viezig Indonesisch vrouwtje en ze hadden vier kinderen. Ook de opa van Piottr woonde boven de zaak.

Het was een gezellige bistro, met varkensleren lampjes en geruite tafelkleedjes. Ik ging er wel eens lunchen als ik moest werken. Dan kwamen de mannen gezellig bij me zitten en ik kreeg gratis drankjes. Ik kwam er vaker en af en toe tapte ik eens een pilsje of maakte ik een tosti klaar. Ik vond dat leuk werk en steeds vaker werkte ik achter de bar. Ik merkte dat Henk steeds meer voor mij begon te voelen, maar ik hield de boot nog wat af. Op een dag ging ik er met een vriendin, Hanneke, wat drinken. Hanneke dronk jonge klare en in no time lag ze te pitten op de bar. Henk en ik zaten daarover te lachen en opeens greep hij mij in de nek en zei: ”Prulleke, ik ben zo gek op jou”. Ik liet het toe en we begonnen te kussen. Het was ‘aan’.

Ik was bijna tweeëntwintig en klaar om het huis uit te gaan. Beetje bij beetje verhuisde ik al mijn spulletjes naar Henk. Mijn ouders vonden het maar niks, ik in een café met al die zatte lui... Maar ik zette door, al was het maar om hun te bewijzen dat ze ongelijk hadden. Na enige tijd merkte ik dat ‘de zaak’ altijd voorrang had en ik duidelijk op de tweede plaats kwam. Ik moest me aanpassen en ik mocht niet mijn mening zeggen tegen de klanten en moest eigenlijk altijd ja en amen zeggen. Dat was niet een rol die mij paste maar na enige discussie legde ik mij erbij neer. Henk bleek erg dominant en ik deed het werk volgens hem niet goed. Elke avond kreeg ik te horen wat ik fout had gedaan, elke avond, maand in en maand uit. Ik vond het oorspronkelijke publiek dat er kwam niet zo leuk, maar steeds meer kennissen en vrienden van mij en mijn familie kwamen naar ‘mijn’ bar-bistro”. Ook veel muzikanten, en af en toe hielden we een sessie-avond en dat trok weer ander publiek. Het werd steeds drukker en gezelliger.

Piottr stond in de keuken en Henk en ik deden de bediening. De ouders van Henk bemoeiden zich met alles. Tenslotte hadden zij een tweede hypotheek op hun huis genomen om de boel te financieren. Mij werd aangeboden om mede-eigenaar te worden zodat ik niet zwart werkte en ik tekende de papieren. Henk was de absolute baas en hij wou het pand kopen om er later appartementen in te laten bouwen. Op zich een goed plan ware het niet zo, dat de rente op 12,5% stond en de huizenprijzen erg hoog waren in 1982. Ik vond het helemaal niets, maar hij zette door. De omzet steeg, maar de kosten ook. Het was voor ons geen vetpot, maar we hadden te drinken, te roken en te eten van de zaak, evenals het gezin van Piottr die dol waren op ossenhaas...

Ik leerde alles te doen, de bar, de keuken, de administratie, boven moest ik opruimen, het was hard werken. Op een dag vertrokken Piottr en zijn hele achterban naar Deventer. Hij had een andere baan gekregen en de schuld die hij had, zo’n fl. 17.000,-,  kregen we nooit meer terug. Ik was wel blij dat ze weg waren. Henk ging koken, maar hij was zo langzaam, zo ontzettend langzaam. De klanten vertrokken vaak omdat ze wel een uur op het eten moesten wachten. Ik deed het poetswerk en maakte de lunch klaar. Als het niet zo druk was kookte ik ook ’s avonds. Eigenlijk deed ik alles, behalve de inkoop. En nooit, nooit was het goed. Mijn al wankelend zelfvertrouwen werd nog kleiner en kleiner. En nu Henk mij ’had’, werd de liefde ook vanzelfsprekend. Hij wou zelfs niet met mij vrijen, omdat ik te dik zou zijn. Ik woog 78 kilo!!! Maar ik wou niet op hangende pootjes terug naar mijn ouders, dus ik zette door.

Wordt vervolgd