Jeroen (31) en Loes (31) Van Elswijk wonen met hun dochtertje Leila Blue (2) sinds anderhalf jaar in Portugal. Daar bouwen zij een totaal ander, nieuw leven op. Een tweede dochter is onderweg. Ze zijn even in Nederland om familie en vrienden te zien.

Jeroen en Loes vertellen:

Loes: Ik ben in Limburg geboren in Weert, opgegroeid in Kelpen-Oler en ik heb uiteindelijk een aantal jaren in Heel gewoond. Daarna ben ik gaan studeren en heb in diverse plaatsen in Nederland gewoond.

Jeroen: Ik ben in Monster geboren en opgegroeid in ’s Gravensande, in het Westland. We hebben in Den Haag samengewoond. Loes en ik hebben elkaar leren kennen in Duitsland waar we allebei als reisleider werkten. Toevallig hebben we ook nog dezelfde studie gedaan maar wel in een andere stad.

Af en toe gebruikt Loes nog Limburgse woorden zoals frietketel of zij zegt in plaats van naast het huis, langs het huis. Thuis bij Loes is de voertaal Limburgs. Wij spreken samen Nederlands ook met Leila Blue. Zij leert al aardig Portugees. Wij hebben gekozen om in het midden van Portugal te gaan wonen. Ongeveer 80 km te noorden van Lissabon.

Emigreren

Jeroen: Ik wilde eigenlijk altijd al emigreren en Loes ook, denk ik. We hebben samen veel gereisd. Toen we elkaar net kenden in 1999 besloten we om samen naar India te gaan en binnen enkele weken praatten we al over in welk land we zouden gaan wonen en werken in een eigen accommodatie. Met oud en nieuw met het millennium zaten we samen tekeningen te maken van de huisjes die we wilden gaan bouwen om te verhuren aan toeristen.

Portugal

Jeroen: We zijn ook in Sri Lanka bezig geweest om een locatie te zoeken. Eigenlijk lag de hele wereld voor ons open. Maar voor de familie wilden we toch niet héél ver weg wonen. Dus toen bleef Europa over. We hebben voor Portugal gekozen omdat we ruimte om ons heen wilden en ook voor het klimaat en de aardige mensen.

Loes: We houden heel veel van de oceaan. Ons dochtertje heet Leila Blue omdat Leila goed uit te spreken is voor Portugezen en we vonden het een mooie naam en Blue hebben we er aan geplakt omdat dit symbool staat voor de oceaan.

Ik vind Portugal een heel mooi land dat ons veel kansen biedt voor een fijn leven ver van de stress.

Zoeken

Jeroen: We hebben enkele maanden Portugal doorkruist met de auto. Allerlei locaties en huizen bekeken. Je ziet veel oude schuren en gebouwen. Ons budget was niet zodanig dat wij een uitgebreide keuze hadden. Het was eigenlijk best moeilijk om iets te vinden dat aan onze eisen voldeed. Het gebied moest ook aantrekkelijk zijn voor toeristen. We hebben de Algarve overwogen, een bepaalde plek waar het rustig is. Wij hebben niks met hoge torenflats. Wij wilden een oude boerderij in een landelijke omgeving met veel natuur en de oceaan niet te ver weg. Er moesten ook nog culturele bezienswaardigheden in de buurt zijn. Wij hebben in de buurt van de Costa da Prata precies gevonden wat ons voor ogen stond.

Jeroen: De makelaar stond er bij dus we mochten niet meteen laten merken dat dit het helemaal was. Dan zou de prijs misschien omhoog gaan! Als extra heeft het huis een hele mooie oude wijnschuur en die stond helemaal niet op de foto’s.

Loes: Toen hebben we het koopproces in werking gesteld. Ik was toen zwanger van Leila Blue. Diezelfde vakantie hebben we het voorlopig koopcontract getekend. Daarna moest de hele financiering rondkomen. Het was allemaal erg ingewikkeld maar we hadden een advocaat die ons geholpen heeft. De taal was toen nog een struikelblok. Maar we hadden ons verder goed voorbereid maar af en toe was het toch lastig om alle regels te snappen. Maar alles is heel goed verlopen.

Het plan

Loes: Het huis was niet bewoonbaar. Het moest helemaal gerenoveerd worden en alle mooie oude details wilden we herstellen en bewaren. We hebben de beschikking over ongeveer vierduizend vierkante meter grond. Daar hoort een heuvel bij, twee waterputten en een hele mooie tuin en het heet Quintalaranja.

Jeroen: Van de oude wijnschuur hebben we een appartement voor onze gasten gemaakt. Vloeren gestort, isolatie aangebracht en alle voorzieningen. Het is een heel karakteristiek gebouw maar geen monument.

Loes: Van een oude stal hebben we ook een appartement gemaakt. We zijn nu bezig met een derde accommodatie, een volledig ingerichte tent onder de olijfbomen. Met een eigen keuken en badkamer. Een luxe vorm van kamperen. Daar kan een groter gezin in verblijven. Wij hebben een moestuin aangelegd en met deze verse groenten koken we voor de gasten. We hebben nog nooit een groentetuin gehad maar we leren iedere dag bij! We hebben afgelopen jaar tomaten van eigen bodem gehad, courgettes, sla, paprika’s, heel veel broccoli, en ook fruit: bramen, kiwi’s, appels, alle soorten kruiden.

Loes: Wij wilden op een bijzondere accommodatie toeristen ontvangen voornamelijk uit Nederland en België. Ze eigenlijk een beetje laten proeven van het plattelandsleven in Portugal. Er ligt een stad in de nabijheid (iets kleiner dan Roermond) en het is dicht bij de oceaan. Het landschap is prachtig. We koken voor de gasten een soort wereldkeuken, wat we op onze reizen hebben geproefd en geleerd en wat we zelf lekker vinden. Ook wel eens pannenkoeken met Hollandse appelstroop! We koken om de beurt of wie er toevallig zin heeft om te koken. Ik heb bepaalde gerechten die ik goed kan klaarmaken en Jeroen ook.

Hoe gaan de zaken?

Jeroen: We waren het hele seizoen volgeboekt. Wij kunnen er van leven. Dat hadden we niet durven hopen. Er moet nog wel iets bij en met deze derde accommodatie gaat het allemaal iets gemakkelijker. We hebben ook niet zo heel veel geld nodig. Weinig luxe.

Loes: De kleine kan lekker buiten spelen. We wonen aan de rand van een gehucht. We kunnen goed met de buren opschieten. We hebben niet zo veel nodig. Het is een heel relaxed bestaan.

De accommodatie

Jeroen: Niet super eenvoudig en niet heel luxe, een beetje er tussen in. De gasten hebben veel ruimte. Je kunt drie keer per week bij ons voor een diner terecht en iedere dag een ontbijt. De mensen kunnen ook gewoon zelf koken. De luxe zit hem meer in de kleinschaligheid van het project en het uitzicht over de wijngaarden. We hebben geen airco maar dat is ook niet nodig met zo’n dikke muren. ‘s Winters zijn er houtkachels.

Kinderen

Loes: Kinderen gaan al met drie jaar hele dagen naar school. Ze dragen een soort van uniform en de school is nogal conservatief en streng tegenover de scholen in Nederland. De kinderen eten ook op school. Daar staat tegenover dat de zomervakantie drie maanden duurt. Onze gasten hebben vaak kinderen dus onze kinderen kunnen daar in de toekomst mee spelen. Portugese ouders werken vaak allebei, Ze verdienen over het algemeen niet zoveel. De kinderen worden dan ook meestal opgevangen door opa en oma. Wij willen zoveel mogelijk tijd besteden aan Leila Blue en aan ons nieuwe kindje.

Jeroen: Kinderen spelen ook niet zo vaak bij elkaar thuis. Ze spelen meer buiten rond het huis. Wij kiezen het beste van allebei de soorten opvoeding, denk ik.

Vrienden

Loes: Onze Nederlandse vrienden missen we wel. We beginnen nu een kennissenkring op te bouwen. Dat kost tijd. Ook de taal moet je goed onder de knie hebben.

Jeroen: We hebben laatst onze buren uitgenodigd. Ze hebben een dochtertje van acht jaar. We hebben een hele middag Portugees gepraat dat is voor ons toch wel intensief, we waren na afloop afgepeigerd. Maar enkele dagen later kwamen ze een fles zelf gebrouwen drank brengen. Erg leuk. We hebben ook wat Nederlanders leren kennen die in de omgeving wonen en ook enkele gemengde gezinnen.

Loes: We missen onze vrienden en familie, dat is gewoon zo! Dat wisten we van te voren. De contacten zijn minder maar wel intensiever. Daarbij is er internet en webcam. Ook de goedkope vliegreizen zijn ideaal. Soms ben je voor 80 euro bij ons.

Onze tweede dochter wordt in april geboren in Portugal in het ziekenhuis. Het gaat allemaal iets anders dan in Nederland. Ik moet drie dagen in het ziekenhuis blijven, kraamzorg kennen ze niet. Een ruggenprik tijdens de bevalling is daar standaard. Ik heb er vertrouwen in. We weten dus dat het een meisje is maar de naam blijft geheim!