Jolanda en Erwin Hovens resp. 38 en 39 jaar zijn geëmigreerd. Niet naar het andere einde van de wereld maar naast de deur, naar Duitland vlak over de grens bij Heinsberg, Haaren heet het dorp. Het blijft toch een ander land.
Ze hebben leuke plannen en een deel is al verwezenlijkt.

Vol overgave vertelt het echtpaar:
Jolanda: Ik ben in Herten geboren en ik heb daar ruim 30 jaar gewoond. Ons gezin bestond uit mijn vader, moeder mijn jonger broertje Iwan en mijzelf. Helaas is Iwan op 11-jarige leeftijd na een ziekbed overleden. Ik was toen negentien jaar. Ons gezin heeft jarenlang op een ark gewoond en zijn toen naar een huis in Merum verhuist.
Ik heb altijd het idee gehad om in het buitenland te gaan werken en wonen, ver weg in Frankrijk of zo. Maar toen is mijn broertje ziek geworden en kon ik mijn ouders niet in de steek laten. Vandaar dat ik in Nederland, in Herten ben gebleven.
Ik heb in Herten op de St. Hubertusschool gezeten en daarna naar Schöndeln (HAVO) en toen ben ik de toeristische opleiding in Maastricht gaan doen. Ik ben thuis blijven wonen. Na mijn opleiding heb ik een aantal maanden gevaren in Duitsland, op een cruiseschip . Eenmaal terug ben ik op een kantoor in Roermond gaan werken. Niet meer in de toeristische sector, het is allemaal anders gelopen dan ik gedacht had. Het was een leuke baan maar toen ik dertig jaar was, heb ik me om laten scholen naar de zorg. In 1990 kregen Erwin en ik een relatie. Ik heb hem leren kennen in 1988.
Erwin: Ik heb die eerste jaren op en neer gereisd tussen Venlo en Herten. In 1996 zijn we samen gaan wonen in Herten op de ark van de opa en oma van Jolanda. We hebben ongeveer zeven jaar in de Rosslag gewoond en toen moesten we wegens omstandigheden daar weg (geen ligplaats) en daarna hebben we drie jaar in Maasbracht in een huis gewoond.

De loopbaan
Erwin: Ik kom uit Venlo en ben dus naar Herten verkast. Maar ik heb wel eerst een baan in Roermond gezocht en gevonden bij hotel Cox als receptionist. Leuk werk! Nadeel waren de nachtdiensten als je net samenwoont. Toen ben ik bij Sijben aan de slag gegaan, op de service-afdeling. De technische ploeg aansturen, klachten oplossen enz. Na een jaar of drie heb ik deze baan opgegeven en ben bij Essent gaan werken als callcenter medewerker. Dat heb ik vijf jaar gedaan en nu heb ik daar een coach-functie.
Jolanda: Ik kon niet wennen in Maasbracht. Ik miste iets, ik weet niet wat. Maasbracht is een heel mooi dorp, we hadden een leuk huis. Eigenlijk was er niks mis maar toch...Toen zagen we een advertentie in de krant van een huis in Duitsland.

Het buitenland
Erwin: Ik ben niet echt plaatsgebonden maar ik vind Venlo een mooie stad. Ik ben voor de liefde naar Roermond gekomen, dat gaat toch voor. Ik spreek zelfs niet meer echt Venloos dialect. Niet opzettelijk maar gewoon zo gegroeid. We hebben een vriendengroep die verspreid woont in Limburg.
Toen dus bleek dat Jolanda zich niet echt thuis voelde in Maasbracht, hebben we na drie jaar de knoop doorgehakt en het huis verkocht. Omdat we allebei toerisme hebben gestudeerd wilden we daar toch iets mee gaan doen. In die tijd hebben we ook onze eerste hond aangeschaft.
Jolanda: Toen diende zich in Duitsland een kans aan. Nooit aan gedacht om daar te gaan wonen. We zagen in een krant een advertentie staan wat eigenlijk onze droom was. Iets doen met een vakantiehuisje.
Erwin: Maar dan met iets extra’s. Wij hadden inmiddels een hond en we hebben ervaren hoe moeilijk het is om de hond mee op vakantie te nemen. Zelf hadden we een leuk adresje en daar hebben we het idee vandaan. Een vakantiehuisje aanbieden waar honden van harte welkom zijn.
Jolanda: In Nederland is een huis met een stuk grond met een vakantiehuisje niet te betalen. Tenminste niet voor ons. Eigenlijk het eerste huis dat we zijn gaan bezichtigen, was meteen een schot in de roos. Een woonboerderij. We hebben wel nog drie maanden verder gezocht maar het eerste huis was eigenlijk meteen het goede. Wij hadden onze voorwaarden: Ik wil niet te ver van mijn ouders wonen en we willen allebei ons werk in Nederland houden. Daarbij is het daar te betalen en ook nog gunstig qua hypotheekrente-aftrek.

Vakantie mét hond(en)
Erwin: Wij hebben iets met honden. We hebben er nu zelf twee, Sugar en Booster. Dus we hebben uitgezocht of er markt was voor ons aanbod. Vervolgens hebben we gekeken naar de ligging (vlak bij een bos). Bij het huis hoorden diverse schuren die verbouwd kunnen worden tot vakantie-appartement. De benodigde vergunningen werden verstrekt. We vonden een goede aannemer die ons wegwijs kon maken met de voorschriften.
Jolanda: Onze kennis van de Duitse taal is best goed maar we kennen het juridische vakjargon niet. Je moet nog genoeg zelf regelen zoals in laten schrijven in de gemeente, een taxateur inschakelen, een notaris regelen. Er komt heel veel geregel bij kijken.

Stand van zaken
Jolanda: Het huis is in 1936 gebouwd. Het woongedeelte is niet abnormaal groot. Maar al die schuren maakt het groot. De koeienstal is nu omgebouwd tot appartement Vidok (dit is de stamboomnaam van onze overleden hond)voor de verhuur. Er is ook nog een hooizolder en het is de bedoeling dat we deze ook ombouwen tot vakantiewoning.
Erwin: Verder zijn er nog geen vastomlijnde plannen maar er is nog een stuk land met een schuur op en daar mogen we in principe ook bouwen. Maar ik denk dat twee vakantiewoningen voor ons genoeg is. Wij willen contact houden met de gasten.
Jolanda: De vakantiewoning is compleet ingericht. Er is een omheind terras zodat de hond(en) niet weg kunnen lopen en een speelweide. Er mogen ook twee of drie of acht honden meekomen...Dat is al voor gekomen.

De zakelijke kant
Erwin: iedereen is verbaasd hoe vaak we geboekt worden. We hebben een website en we zorgen dat we goed te vinden zijn. Het liep eigenlijk al van af het begin. Wij doen zaken met een bedrijf dat alleen maar huisjes in hun bestand hebben waar je met de hond welkom bent. De mensen boeken voor een paar dagen of een paar weken. Dat is heel wisselend.

Anders
Jolanda: Wij wonen natuurlijk in een heel gunstig gebied en wij waren meteen ingeburgerd. Gek genoeg, voelde ik me meteen thuis. Dat heeft ook met de natuur te maken. We zijn heel goed in de buurt en het dorp opgenomen. Het ligt ook aan je eigen opstelling.
Erwin: Als ik al in Duitsland woon, wil ik ook tussen Duitsers wonen en niet in een Nederlandse enclave. In dat geval kun je beter in Nederland blijven wonen. Voor dat we gingen emigreren hebben we dat wel samen afgesproken. Het mooie is dat er alles in het dorp te krijgen is. Er is een bakker, een slager, een groenteboer. Iedere morgen verse Duitse broodjes mmm...Ook voor onze gasten.