Peggy Ickenroth vertelt:
Ik ben 24 jaar geleden geboren in Kerkrade. Maar ik heb daar nooit gewoond, ik ben er alleen geboren. Ik heb tot 2004 in Heerlen gewoond en daarna is ons gezin naar Maasbracht verkast. Mijn vader ging in Eindhoven werken en hij komt oorspronleijk uit Linne. Vandaar dat we hier in de buurt gingen wonen. Dicht bij de familie. Ik was vijftien en ik vond het helemaal niet leuk dat we naar Maasbracht gingen. Ik had de eerste drie jaar van de middelbare school in Heerlen gevolgd. Al mijn vriendenen vriendinnen moest ik achterlaten. Het was heel raar om op een school te komen waar iedereen elkaar kende en ik was een vreemdeling. Ik ging naar het Bisschoppelijk College in Echt. Het was wel wennen.
Ik ging op een gegeven moment uit in Echt en ook in Roermond. Later toen ik het rijbewijs had, gingen we ook wel in Duitsland op stap.
Maasbracht was wel leuk wonen alhoewel ik er nu niet meer zou willen wonen. Als ik nog eens in Nederland zou gaan wonen zou dat in Maastricht zijn of in het noorden.

Na school
Toen ik het VWO af had ben ik in Italië in een stadje in de buurt van Florence en twee uur rijden van Rome terecht gekomen. Ik ben vakantiewerk gaan doen als serveerster om ervaringen op doen in het buitenland. Ons gezin was daar op vakantie toen ik aan de praat raakte met mensen die vertelden dat er altijd wel vraag was naar Nederlandse mensen in de bediening. Ze spreken over het algemeen goed hun talen. Belangrijk voor toeristen.

Wennen
In het begin vond ik het heel moeilijk omdat ik midden in het seizoen kwam. Ik had in mei al de bevestiging moeten krijgen dat ik kon komen werken maar dat was allemaal mis gegaan. Ik hoorde niets meer dus was ik met vriendinnen op vakantie naar Turkije gegaan. Toen kreeg ik bericht dat ik wel kon komen en uiteindelijk ben ik na mijn vakantie naar Italië gegaan. Niet voor drie maanden zolas de bedoeling was maar voor zes weken. Er was personeel tekort. Dat was mijn geluk. Ik werd wel voor de leeuwen gegooid. Het was ontzettend hard werken. Ik had wel wat ervaring in het bedienen maar in dat restaurant in Echt hadden ze tien tafels met drie man in de bediening. Hier moest ik tien tafels in mijn eentje doen. Ook moest ik met de computer werken in het Italiaans. In de keuken spraken ze natuurlijk ook alleen maar Italiaans. Niemand sprak Engels. Ik moest daarbij ook de menukaart van buiten leren. Niemand nam de tijd om mij alles uit te leggen. Ik was het liefste hard weg gelopen! Wat wel heel fijn was is dat mijn ouders en zusje vlakbij op vakantie waren. Als het niet zou bevallen, zou ik gewoon mee terug naar Nederland gaan.

Gebleven
Ik bleef en ik had een kamer van het restaurant die ik met twee andere meiden moest delen. Dat was ook nog een gedoe, Die twee meiden werden gevolgd door SBS 6 voor een tv programma. Ze hadden daar allang spijt van maar toen ik daar was, waren het gelukkig de laatste draaidagen. We hadden het verder wel gezellig met z’n drieên. Inmiddels zijn we elkaar uit het oog verloren. Kijk, je zit in hetzelfde schuitje. Iedereen is alleen in een vreemd land. Het restaurant waar we werkten stondt op een heel grote camping waar voornamelijk toeristen kwamen.”

Hoe verder?
Ik heb mijn vriend leren kennen, Valerio. Lekker cliché! Maar na zes weken werken, ben ik eerst naar huis gegaan omdat ik me had ingeschreven voor een studie Communicatie in Eindhoven. De studie viel erg tegen. Dat jaar waren er nieuwe richtlijnen. Wij waren eigenlijk proefkonijnen voor een nieuwe methode. Alles liep mis en in december hadden we nog geen boek open gehad terwijl er wel tentamens waren. In februari heb ik mijn boeken verkocht en ben gestopt. Ik vond de studie ook te abstract. Ik wist niet wat ik er verder mee moest. Mijn Italiaanse vriend heeft familie in San Francisco en hij vroeg om samen met hem daar naar toe te gaan. Niet op vakantie maar om daar in het restaurant van zijn familie te werken.

Amerika
Dat was super. Het enige probleem was dat ik 19 jaar was. Ik mocht geen alcoholische dranken in het openbaar bestellen. Ik mocht ook niet naar een disco. Ook in een restaurant als mijn vriend een biertje bestelde, werd er extra op gelet dat ik niet dronk. We zijn ook een weekje in Las Vegas geweest. Daar werd steeds gevraagd hoe oud ik was en of ik dan een paar stappen naar achter wilde doen bij de roulette. Dat was echt hypocriet. Je mag wel auto rijden en een pistool hebben.

Relatie
Met de relatie van Valerio en mij ging het goed. Ook bij zijn oom en tante in Amerika klikte het meteen goed. Toen ben ik mee naar Italiê gegaan omdat ik niet goed wist wat ik wilde in Italië blijven of niet. Uiteindelijk ben ik naar Nederland gegaan en heb enkele maanden op een kantoor in Eindhoven gewerkt. Ik heb een snelcursus Italiaans gevolgd en ik had al snel een baan als verkoopster in een winkel. In Italië in een bekend outlet center. Daar komen vaak beroemde klanten zoals Sting. Valerio en ik woonden inmiddels samen. Hij heeft een baan als vertegenwoordiger.

Baan
Ik vond dat ik als verkoopster niet verder kon groeien en ben bij een bedrijf met haarproducten gaan werken in de marketing. Op zich heel leuk. Wel pittig. Ik moest alles vanuit het Engels vertalen in het Italiaans. Na een jaar ben ik weggegaan en ben weer gaan studeren, fotografie. Iets heel anders maar het bevalt me heel goed. Ik heb veel geluk gehad. Ik ben twee stages aan het volgen. Een stage bij een kennis van de camping. Zij heeft een eigen studio en is een goede fotografe plus een stage bij een galerie-houder. Hij organiseert internationale tentoonstellingen. Mijn opleiding duurt drie jaar en ik ben in mijn tweede jaar.

Toekomst
Mijn droom is om als fotojournaliste aan de slag te gaan voor een krant of blad. Ik hou er van om mensen te fotograferen. Ik hou er niet zo van om alleen het mooie te laten zien. Ik werk veel met fotorolletjes en een camera van dertig jaar oud. Ik ontwikkel de fotorolletjes ook zelf. Ik heb natuurlijk ook een digitale camera.

Aeve thoes
Zo vaak mogelijk maar niet zo vaak als ik zou willen. Ik vind het wel grappig om op twee plekken thuis te zijn. Af en toe voel ik me wel verscheurd. Ik mis mijn familie en ik heb hier ook nog vrienden. We hebben e-mail en face-book en we hebben het allemaal druk. Mijn beste vriendin is Bibiche, we kennen elkaar al vanaf ons derde jaar, komt bij mij op bezoek en ik bij haar. Wij hebben bewust een logeerkamer ingericht. Mijn zusje Michelle komt ook regelmatig. Valerio komt ook af en toe mee naar Limburg. Ik ben helemaal opgenomen in zijn familie. Ik voel me thuis bij hun maar ik heb ook Italiaanse vrienden gemaakt. Ik vind de vrouwenvriendschappen anders dan in Nederland. In het begin zijn vrouwen afstandelijk. Je moet er wat voor doen om er tussen te komen. Als dat gelukt is, dan is het ook echt goed. Je komt misschien niet zo vaak bij elkaar over de vloer. We gaan vaker uit eten. Ik ben zelf niet zo’n goede keukenprinses maar mijn vriend is een keukenprins. Hij vind stamppot ‘niet zo slecht!’
Ik ben van plan om, zeker voorlopig, in Italië te blijven. Het ligt er aan waar ik een baan kan vinden. Ik hoop ooit veel te reizen voor mijn werk.