Suzanne Vollenbronck (34) woont en werkt in Spanje.

Haar verhaal:
Ik ben geboren in Montfort en daar bewaar ik goede herinneringen aan. Wij woonden in een speelstraat met veel kinderen in de buurt. Heel leuk. Ook daar op de basisschool gezeten. Toen ik ongeveer 11 jaar was zijn we verhuisd naar Sint Odiliënberg. Daar wonen mijn ouders nog steeds. Ik herinner me dat ik het wel spannend vond om te verhuizen. Achteraf realiseer ik me dat ik in Sint Odiliënberg bijna niemand ken. Na twee jaar daar op de basisschool ben ik naar de middelbare school, het gymnasium op Schöndeln, in Roermond gegaan. Daar leerde ik allerlei vrienden en vriendinnen kennen uit omliggende dorpen. Mijn twee jongere broers Geert-Jan (32) en Frank (26) hebben wel hun roots in ‘Berg’.

Studeren
Ik vond Schöndeln niet zo leuk. Ik ging wel graag naar school maar het was niet de mooiste tijd van mijn leven. Ik was onzeker en zag er altijd jonger uit dan ik was. Op dat moment is dat niet fijn. Mijn studententijd was veel leuker. Ik ben een talenmens en als kind vond ik andere landen en talen al heel interessant. Ik ben in Brussel gaan studeren, vertaler/tolk. Ik heb gekozen voor Brussel omdat ik deze studie niet in Nederland kon doen op universitair niveau behalve via een omweg. Ik zag Brussel wel zitten vanwege de stad en omdat ik de taal Frans er gratis bij kreeg. Maar ik heb na het gymnasium eerst een jaar mee gedaan aan een uitwisselingsprogramma in Amerika. Ik wilde mijn onzekerheid overwinnen en dat is daar redelijk goed gelukt.

Amerika
Ik ging naar Pennsylvania, en in dat gezin ging het niet helemaal goed. Dit gezin was zo beschermend naar mij toe en ik had te weinig vrijheid om leeftijdsgenoten te ontmoeten en ergens naar toe te gaan. Na ongeveer vier maanden ben ik verhuisd naar een ander gezin. Dat ging heel goed. Ik heb nooit heimwee gehad. Ik miste mijn familie wel op sommige momenten. Met mijn verjaardag en andere feestdagen. Het was 1994/95 en er was nog geen sprake van e-mailen of skypen. Toen ik na een jaar terug kwam in Nederland was ik klaar om in Brussel Engels en Spaans te gaan studeren.

Studentenleven
Brussel beviel goed. Redelijk veel uitgaan en feestjes. Ik was nooit een uitgaander. Ik ben op dansles bij Hendriks geweest en af en toe naar een café in Roermond in de Veldstraat en het Stationsplein. In Brussel ging ik ‘op kot’ wonen, eerst bij mensen thuis die twee kamers verhuurden met eigen douche en keukentje. Tijdens mijn studie ben ik een half jaar in Spanje stage gaan lopen. Toen ik terug kwam ben ik op een ander kot gaan wonen in een studentenhuis. Daar woonden we met zes mensen. Het was geen al te beste wijk in het noorden van Brussel.

De studie
Mijn studie bleek toch wat minder romantisch dan ik me had voorgesteld. Eerder zag ik me al zitten als tolk naast een of andere wereldleider. Maar het is een redelijk eenzaam beroep. Meestal zit je in een cabine moeilijke materie te vertalen over beleid en nota’s. De meeste tolken zijn conferentietolken, geen gesprekstolken. Het is gewoon moeilijk en de meeste tolken zijn van huis uit twee-talig. Dan ken je alle finesses van een taal. Dat werd tijdens de studie al snel duidelijk. Maar het bezig zijn met taal beviel me wel. Ik had geluk dat ik me voor het derde jaar kon inschrijven voor een stage in Spanje, in Alicante.

Spanje
Toen ben ik echt verliefd geworden op Spanje. Op het land, op de mensen, de taal. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik er midden in zat. Ik besefte ook dat ik absoluut niet goed Spaans sprak! Dat was redelijk frustrerend. Ik heb de Spanjaarden heel open, hartelijk, familiair ervaren. Ze behandelen je al snel alsof ze je al jaren kennen en je hun beste vriend bent. Dat was wel wennen. Vanwege een vertraging van mijn vlucht naar Alicante leerde ik meteen al een aardige jongen kennen en hij nodigde mij uit om bij zijn ouders te overnachten. Ik kon nog niet terecht in mijn studentenhuis tot de volgende morgen. Zo heb ik dat gezin leren kennen. Zij hebben mij geïntroduceerd in hun dorp van herkomst en ik kwam op hun feesten. Ik maakte het echte Spaanse leven mee.

Terug in Brussel
Ik heb mijn studie afgerond en nog een jaar ‘communicatie’ gestudeerd. Inmiddels had ik een Vlaamse vriend, we woonden samen. Ik ben dus in België blijven wonen en gaan werken. Werk vinden was een moeilijke zoektocht en ik heb divers werk gedaan. Bijvoorbeeld bij een bedrijf dat congressen organiseerde. De laatste acht jaar heb ik in Leuven gewoon en heb ik bij Philips gewerkt bij een internationale onderzoekafdeling. Uiteindelijk heb ik 12 jaar in België gewoond.

Terug naar Spanje

Spanje bleef trekken. Toen ik 30 jaar was, wilde ik eigenlijk niet meer wachten. De relatie met mijn Vlaamse vriend was voorbij en ik was ook op mijn baan uitgekeken. Niets hield mij nog tegen. Baan opgezegd en ik ben gegaan.

Valencia
Ik heb voor Valencia gekozen aan de oostkust ongeveer in het midden. Ik heb voor deze stad gekozen omdat ik er al diverse keren geweest was en het een leuke stad vond. Niet te groot en niet te klein. Ik kende er ook al mensen, dat gezin dat ik eerder had leren kennen. Ik vond een aardig appartement. De economische crisis heeft hard toegeslagen in Spanje. Een goed betaalde baan is moeilijk te vinden. Na drie maanden lukte dat. Ik geef Engelse les op een privé talenschool en ik vind het heel leuk. Ik vind wel dat Spaanse kinderen heel veel mogen en verwend worden door hun ouders.

Thuis
Valencia is mijn thuis geworden. Leuven was ook mijn thuis maar ik voel me in Spanje vrijer. Hier voel ik minder verplichtingen. Het is allemaal wat losser. Het is niet nodig om een afspraak te maken. We ontmoeten elkaar meestal buitenshuis om te eten of in een park. Heel anders dan in Nederland of België waar je weken en soms maanden van tevoren een afspraak moet maken. Dat is ondenkbaar in Spanje.

Vrienden
De Spanjaarden die ik ken, hebben meestal internationale ervaring. Ze hebben talen gestudeerd, hebben gereisd. Moeilijk is om de typische Valenciaan te leren kennen. Daar kom ik eigenlijk niet tussen. Ik ben sinds anderhalf jaar samen met mijn vriend, een Franstalige Canadees, Michel. Hij heeft een eigen bedrijf in de toeristenbranche. Hij is gids voor toeristen in Valencia en vooral de dorpen en streek in de omgeving.

Toekomstplannen
Ik help geregeld mee in het bedrijf van Michel. De bedoeling is dat dit meer wordt in de toekomst. Maar ik zou ook de journalistieke kant op willen. Ik ben bezig met een cursus journalistiek. Ik zou wel voor toeristen willen schrijven over Valencia en omgeving. Ik ben nog in de verkennende fase. Ik schrijf al blogs voor ’De Standaard’ een krant in België. Voor de rubriek ‘En nu even elders’. Ik blijf in Spanje wonen, Valencia is een fantastische stad. Het enige wat ik mis is mijn familie. Even samen koffie drinken of de stad in. Verder mis ik goede fietspaden waar ik veilig kan fietsen.