De stress voor de communicanten en hun ouders is weer voorbij. Het feest of in plaats daarvan het dagje uit is geweest. Voor veel families is deze dag toch wel heel bijzonder. Eigenlijk net als vroeger. Wie worden uitgenodigd, wat eten we, de hele familie in het nieuw. Tja, het mag wat kosten! Eigenlijk ook net als vroeger, een dag om nooit te vergeten!

Marlie 55 jaar: Eigenlijk herinner ik me alles. De kerk, jongens en meisjes gescheiden naar de communibank. Het grote feest thuis met alle ooms, tantes, nichtjes en neefjes en vriendjes en vriendinnetjes. Ik had een mooie jurk met een grote strik achterop en een kransje en pijpekrullen. Mijn vader die met een glaasje op tegen mijnheer pastoor zei: “Wat hebt u vandaag een mooie jurk aan...” Dat was minder!

Lila 71 jaar: Ik had een wollen jurk, heel speciaal met een princessenlijn met plooien en geborduurd. Mijn moeder had een extravagante smaak. Verder had ik een prentje met mijn foto waarop ik de hostie krijg. Dat heb ik nog steeds.

Marléne 42 jaar: Ik ging de mensen die uitgenodigd waren zelf halen als ze niet kwamen, gewoon voor het cadeautje! Ik schaam nu nog!

Phil 59 jaar: Het was de fijnste dag van mijn leven tot nu toe. Eindelijk in het middelpunt van de belangstelling. Ook de jurk passen, een foto maken in een fotostudio met een H. hartbeeld. Ik dacht: Ik kan maar beter vandaag dood gaan, nu ik Jesus in mijn hartje heb. Dan kom ik zeker in de hemel.

Elke 34 jaar: Ik weet alleen nog dat ik een lange rok mocht. dat wilde ik heel graag en klompen. Zweedse klompen. Die mocht ik eigenlijk niet omdat ze niet goed voor de voeten waren. Maar met mijn communie kreeg ik witte klompen. Van de mis kan ik me niets herinneren.

Jacqueline 60 jaar: Ik kreeg een dejeuneetje, zo’n kop en schotel en bordje met een communiekind er op.

Guillaume 72 jaar: Ik deed de communie op 5 mei 1940, vijf dagen later brak de oorlog uit. Ik kreeg voor mijn communie een horloge van mijn tantes en ooms. Een vierkant horloge. Maar dat mocht ik nooit om. Het moest in het doosje in de kast blijven liggen. Van het feest of de kerk kan ik me niets herinneren.

Bart 31 jaar: De communicanten moesten in de kerk hun doopnamen zeggen. Ik heb geen doopnamen, alleen Bart, dat was lullig!

Jos 39 jaar: Ik mpocht me niet vuil maken. In ieder geval niet voor de mis. Ik moest tot de mis begon op de keukentafel blijven zitten.