Herinneringen kunnen kostbaar zijn maar ook een last. Sommige herinneringen draag je een heel leven bij je. Je allereerste herinnering is vaak maar een beeld.

Anna 65 jaar: Bij ons thuis onder de grote notenboom. Spelen met de blaadjes en fantaseren.

Louise 62 jaar: Dat mijn moeder mij op tafel aankleedde. Ik kreeg een kriebelig truitje aan.

Joep 38 jaar: Ik kreeg een stukje worst bij de slager.

Isabella 55 jaar: Wij kregen een hond en ik ging van angst op de tafel zitten huilen. Later werd hij mijn beste vriend.

Bart 39 jaar: Ik herinner me de ingang van de peuterspeelzaal, een poortje overdekt met klimop. Heel sprookjesachtig.

Lilian 78 jaar: Toen mijn haren voor het eerst geknipt werden door een oom.

Els 69 jaar: Ik vond een rose spaarvarkentje tussen het puin uit de oorlog.

Jacqueline 68 jaar: Ik was twee jaar. Het was oorlog en we woonden in onze kelder. Ik legde een rozenkrans in de schoen van een laars van een soldaat.

Nelly 64 jaar: Mijn broertje kroop in een kast.

Anka 55 jaar: Ik zat in de keuken op een stoel en ik was vastgebonden met een sjaal.

Renée 61 jaar: Ik speelde met popjes op een deken op onze binnenplaats, samen met mijn jongste zusje.

Keno 7 jaar: Ik was in Bulgarije op vakantie. Ik was toen vier jaar.

Britt 39 jaar: Toen ik op kamp was met mijn moeder met RZ, de Roermondse zwemclub.

Elke 41 jaar: Wij hadden een glijbaan in de tuin.

Joke 54 jaar: Ik kreeg een ijsje van de buurvrouw.

Frank 49 jaar: Ik ging bij mijn oma logeren.

Jan 70 jaar: Ik lag samen met mij broertje in een bed.