Zoveel mensen, zoveel smaken en zoveel keuzes. Waarom kiezen mensen vaak voor de moeilijkste weg of een weg met vele obstakels?

Martine 34 jaar: Ik kocht samen met mijn toenmalige vriend een huis. Veertien dagen later maakte ik een eind aan de relatie.

Gülse 33 jaar: Ik maakte keuzes op basis van mijn trots en deze beslissingen namen een groot deel van mijn leven in beslag.

Gwendolynn 23 jaar: Ik heb mijn haar ooit blond geverfd.

Juliette 44 jaar: De beslissing om naar Australië te emigreren zonder geld, zonder vooruitzicht op een baan, zonder enige kennis van de Engelse taal. Heel impulsief.

Esther 22 jaar: Ik ging eens in mijn pyjama naar een feest. Dat was niet de bedoeling van de gastheer en de gastvrouw.

Petra 44 jaar: Ik heb mijn man ten huwelijk gevraagd. Hij wilde eigenlijk niet trouwen maar hij zei toch ‘ja’.

Louise 59 jaar: Ons eerste kind was veertien dagen oud toen ik koste wat kost wilde verhuizen naar ons nieuwe appartementje. Dat was nog helemaal niet af. Geen vloerbedekking en geen gasaansluiting. Ik maakte blijmoedig het flesje van onze dochter warm op het strijkijzer!

Harry 63 jaar: Mijn verhuizing van Zeist naar Roermond vanwege een baan en vanwege de nabijheid van de Ardennen.

Juul 58 jaar: Ik heb genoeg van het verven van mijn haar. Ik word gewoon grijs.

Jac 54 jaar: Om met mijn vrouw te trouwen. Zo’n keus maak je niet iedere dag.

Jan 68 jaar: Ik ben Duitser en ben met een Nederlandse vrouw getrouwd. Ik woon nu 45 jaar in Nederland.

Franqoise 49 jaar: Ik ben meer dan 25 jaar geleden met mijn man in zee gegaan. Dat we bij elkaar zouden blijven had ik nooit gedacht.

Wil 51 jaar: Ik ben een dierenbegraafplaats begonnen.

Riet 60 jaar: Ondanks dat mijn omgeving lacherig reageerde op mijn nieuwe hobby, line-dance, heb ik toch doorgezet. En ik heb daar geen spijt van.