Sommige mensen kun je nooit vergeten. Je blijft ze missen Je ziet ze lange jaren niet meer maar toch blijven ze in je gedachten. Soms leven ze niet meer. José 54 jaar: Ik heb wel eens contact opgenomen met een oude vriendin. Maar dat contact verwaterde weer. Elise 35 jaar: Mijn overleden ouders en mijn zus en haar kinderen die in Singapore wonen. Renée 58 jaar: Mijn tante Kee, ze kwam vroeger altijd bij mijn ouders thuis toen ik een kind was. Ze had altijd dropjes bij zich voor ons, gewoon in haar jaszak. Brrr. Bart 35 jaar: Niemand, ik heb alle schepen achter mij verbrand. Louise 58 jaar: Een vriendinnetje van vroeger uit mijn straat. Ze is verhuisd naar het noorden en ik zou het erg leuk vinden om weer eens bij te praten. Margriet 45 jaar: Met een jongetje waar ik bij in het ziekenhuis lag toen ik negen jaar was. Hij heette Herbert. Harry 62 jaar: Mijn allereerste vriendinnetje, gewoon om te weten hoe het haar vergaan is. Ik was heel verliefd op haar. John 49 jaar: Mijn moeder die veel te vroeg is overleden. In contact na de dood zoals met Char, geloof ik niet. Miranda 61 jaar: Mijn ex, maar dan voor een echt goed gesprek. Jos 40 jaar: Vriendschappen houden niet voor niets op te bestaan. Dat moet je niet weer oppakken. Dat wordt niets. Ad 53 jaar: Vrienden waar ik mee heb samengewerkt in Israël. Ik heb daar hele goede herinneringen aan en ik denk dat het weerzien een dol feest zou worden. Dennis 32 jaar: Een vriendin die ik in 1998 heb leren kennen. Zij kreeg kanker. Ik zou willen weten hoe het met haar gaat. Ik heb haar telefoonnummer niet meer. Marja 38 jaar: Enkele vriendinnen van de basisschool, maar ik denk dat we weinig raakvlakken meer hebben. Ik ben wat huiverig om contact op te nemen. Karin 55 jaar: Met mijn overleden moeder. Ik zou willen weten of ze het er mee eens is met wat ik allemaal gedaan heb.