Beste Fiena,

Niet alleen ikzelf maar mijn hele familie is onhandig. Alle klusjes in huis blijven op die manier liggen. Vroeger bij ons thuis moest er een 'mannetje' komen als er een schilderij opgehangen moest worden. Mijn vader en broer hanteerden nooit een hamer of laat staan een boormachine. Toen ik bij een vriendje thuis kwam wist ik niet wat ik zag. Ze deden alles zelf. Van het slachten van kippen, tot muren uitbreken tot elkaars haren knippen. Dat vond ik sensationeel. Dat wilde ik ook. Na lang zeuren mocht ik van mijn moeder de meubels op mijn kamer verven. Het werd een combinatie van knalblauw en lichtgevend geel. Ik vond het prachtig. Ik zag voor het gemak niet de 'tranen' in de verf en de klodders verf op de vloer. Mijn moeder wel. Ik ging ook koken. Dat was in het begin geen succes, rijst die niet gaar was, teveel sambal in de saus of juist smakeloze troep. Gaande de weg leerde ik een goede, maaltijd op tafel zetten. Mijn latere echtgenoot was heel handig. Hij kreeg veel opdrachten van mij met een idee daarachter. We maakten zelf onze meubels, niet onverdienstelijk en heel origineel. Ik verfde wat af. Het kon zomaar zijn dat als mijn man 's morgens ging werken de meubels overwegend wit waren en als hij om zes uur thuis kwam alles bahama geel was. Tot en met de tv en de klok. Daarna lila en dan weer wit. Veel oranje ook. Wij maakten speelgoed zelf, een poppenhuis met dezelfde meubels als in ons echte huis, een trein, zonder spijkers maar met mooie houtverbindingen, een winkeltje waar het kind zelf in kon staan. Gemaakt van een oude schoolbank. Ons tweede kind kreeg het wandelwagentje van onze dochter. Het ding begaf het en mijn man bedacht een nieuw kuipje, gemaakt van een bierkrat van Heineken. Het wagentje werd gestolen, dus ik hoef niet meer te zeggen hoe leuk dat was. Tegenwoordig maak ik op mijn oude dag (bijna 70) kleine kamertjes naar het voorbeeld van bestaande interieurs van familie en vrienden. Ook heb ik de hele familie gebreid. Ik sta inderdaad te boek als onhandig en niemand wil geloven dat ik dat het klaar gekregen heb. Ze staan vol verbazing te kijken: 'heb jij dat echt gemaakt?' Ik moet er bij vertellen dat er heel veel zaken zijn waar ik niet aan begin. Ik maak geen ingewikkelde gerechten, ik ben geen tuinier, ik wil niet met mijn handen in de aarde, Ik zal nooit een puzzel maken of meubels in elkaar schroeven of nieuwe peren in lampen draaien of mijn computer goed leren bedienen. Ik poets niet zelf. Voor dat soort klussen moet echt iemand komen.

Beste G,
Dus... de leuke klusjes doet u zelf en de rest doet iemand anders