Beste Fiena,,
Ik heb zo’n spijt van mijn gemiste kansen. Ik had een leven kunnen hebben als God in Frankrijk als ik de man van mijn dromen gevolgd was naar Frankrijk. Hij heeft nu een goed lopende modezaak in Parijs. De stad van mijn dromen. Maar ik twijfelde en nam het zekere voor het onzekere en gaf mijn baan hier in Nederland niet op.Ik wilde eerst afwachten of het hem wel allemaal lukte. Nou, toen was het te laat en hij was verliefd geworden op een Parisiënne.
Ik hield mijn baan bij de bank. Ik durfde niet te solliciteren bij een ander bedrijf en nu werk ik nog steeds bij dezelfde bank. Lekker saai. Ik zie ook wel dat anderen meer durf hebben en niet de boot missen.
Op een gegeven moment kon ik de broodjeszaak overnemen van mijn neef. Hij gunde zijn toko het meeste aan mij en ik kon het geheel voordelig overnemen. Zo’n kleine zaak is altijd al mijn grootste wens geweest. In mijn vrije tijd en in zijn vakantie hielp ik hem vaak. Het was eigenlijk al een beetje mijn ‘winkeltje’. Maar ik twijfelde aan zijn goede bedoelingen en ging alles tot de bodem uitzoeken. Volkomen onnodig, we zijn familie en als hij mij zou besodemieteren, kreeg hij de hele familie over zich heen. Kort en goed, ik wachtte te lang en de handel ging mijn neus voorbij. Eeuwig zonde. De nieuwe eigenaar opende vorige maand zijn tweede filiaal.
Wat betreft mijn relaties is het van hetzelfde laken een pak. Ik zoek altijd ondernemende mannen uit. Ze zijn wel in voor een spannend leven. Niet van die vastgeroeste types. Daarbij vergeet ik dat ik zelf vastgeroest ben. Mijn relaties eindigen dan ook altijd in een dilemma waarin ik moet kiezen. Ik kies dus altijd verkeerd. Veel liefdesverdriet en een zwarte toekomst ligt dan weer voor mij. Ik zie er geen gat meer in en zwelg in mijn eigen ongeluk.
Door de jaren heen heb ik een aardige bankrekening opgebouwd. Tja, dat heb je als je er niets mee doet! Dat geld ligt eigenlijk te wachten om in een project gestoken te worden dat mijn leven zal veranderen. Maar wanneer moet ik in het diepe springen? Ik aarzel steeds en dan heb ik er weer een gemiste kans bij.
Vorig jaar besloot ik om een huis te kopen. Goede belegging, niks mis mee. Toen ik mijn droomhuis gevonden had, bood ik te laag. Ook nog tegen beter weten in. Het resultaat is dat er nu iemand anders in ‘mijn’ huis woont. Ik rij er langs en zie hoe leuk het opgeknapt is, hoe de tuin een metamorfose heeft ondergaan. Eigenlijk precies zoals ik het gewild zou hebben. Intussen woon ik nog steeds bij mijn ouders. Ik word zeven en dertig jaar. Ik denk er aan om mijn boeltje te pakken en op reis te gaan. Ik zie wel waar naar toe en voor hoe lang. Mijn baan zeg ik gewoon op. Ook wil ik graag minstens één kind. Met of zonder man. Ik denk er ook aan om ontwikkelingswerk in Afrika te gaan doen. Of bij artsen zonder grenzen te gaan. Ik zou wel een berg in Nepal willen beklimmen of diepzee duiken te gaan leren. Fiena, wat vind jij van mijn plannen?
Beste O,
Ik vind het heel goede doordachte plannen zonder enig risico. Gewoon doen, liefst allemaal tegelijk.