Beste Fiena,

Sinds kort realiseer ik me pas dat ik iets heb wat veel mensen niet of in mindere mate hebben. Ik kan namelijk ongelofelijk blij zijn. Een gevoel van groot geluk doorstroomt mij dan. Ik ben euforisch. Dat kan over iets zijn dat alleen in mijn belevenis geweldig is. Ik moet geregeld huilen van geluk. Eigenlijk huil ik van blijdschap over het minste of geringste. Dat heet ook wel emotioneel. Veel mensen vinden emotioneel gedrag afkeuringswaardig. Soms is het inderdaad tenenkrommend. De ander wordt er verlegen van. Het lijkt overdreven. Maar ik zit zo in mekaar. Ik kan er niks aan doen. Het komt voor dat ik niet kan slapen van blijdschap. Steeds opnieuw stel ik me een toekomstige gebeurtenis voor. Dat kan een uitje zijn, of een nieuwe bank of een feestje. Het kan ook de herinnering zijn aan een verrassend moment. Tegenwoordig doet het me niks meer als ik in gezelschap in tranen uitbarst omdat een kind een liedje zingt of de buurman van een vage kennis overleden is. Ik laat het stromen. Van de andere kant heb ik dus ook die enorme blijdschap. Dan heb ik geen woorden om uit te drukken hoe blij ik wel ben. Ook dan komen de waterlanders. In alle gevallen roep ik ook dat mijn tranen niets betekenen. Dat ik altijd bij alles moet huilen. Dit kan zijn als ik verrast word met een cadeautje of een complimentje. Ik kan ook heel blij zijn als een naaste iets moois overkomt. Echt, er is niet veel voor nodig om mij blij te maken. Ik zou de ander willen laten voelen hoe ik me voel.

Wat ook heel prettig is dat ik alle mooie momenten terug kan halen. Ik ontruk ze aan de tijd en herinner me de situatie. Het speelt zich weer helemaal af voor mijn geestesoog. Op die manier krijg ik cadeautjes en complimentjes keer op keer opnieuw, wel honderd maal. De emoties komen weer boven zoals toen. Ik dompel me helemaal onder in die fantastische gebeurtenis. Op die manier maak ik van het verleden weer het heden. De beelden, de mensen die er bij betrokken waren, alles leeft weer. Ik ben net zo blij als toen. Vaak is dat dé manier om in treurige tijden, weer een beter gevoel te krijgen. Ik zie dit in mijn omgeving niet vaak, mensen die zo heel erg blij kunnen zijn. Maar misschien zijn ze het wel maar laten ze het niet zien? Ik kan me niet voorstellen dat je blijdschap kunt onderdrukken en ik weet niet waarom je dat zou doen. Blijdschap steekt aan. Het kan een ander ook weer blij maken.

Beste Z,

Kunt u zich rottige momenten ook zo goed herinneren?