Beste Fiena,,

Hoera, de scholen zijn weer begonnen. Onze oudste gaat nu naar de tweede klas HAVO/VWO en de jongste naar Groep 4. Je zou zeggen dat dan de rust weerkeert in het gezin. Niets is minder waar. De oudste heeft niet alle boeken. Hoe dat mogelijk is weet ik niet. Daar maakt zij zich niet druk om. Ik wel. De boeken zijn een rib uit ons lijf. Daarbij kwamen alle benodigdheden zoals schriften, klappers, linialen, pennen, kaftpapier. Een hels karwei om alles naar genoegen bij elkaar te krijgen. Ik dacht dat ik slim was en bracht al enkele dingetjes mee uit de stad zoals een slijper, gum en klappers. Helemaal fout! Absoluut de verkeerde keus. Ik dacht toch niet dat zij met zúlke spullen op school aan kon komen. Maar welke andere spullen het dan precies moesten zijn, kon zij ook niet aangeven. Daarvoor moest ze in conclaaf met ettelijke vriendinnen. Dat resulteerde in grote meningsverschillen, zeg maar gerust ruzies met de meiden onderling. Ze wilden niet wat de anderen hadden maar wilden ook niets anders dan anderen. Een dilemma. Stiekem waren ze doodsbang om uit de toon te vallen. Om voor gek te staan met hun vrolijk gekleurde klapper terwijl zwart juist in is. Stel je voor! Toen dat allemaal geregeld was na ongeveer een keer of tien de schoolspullenwinkel te hebben gefrequenteerd, kwam de juiste outfit aan de beurt. Huilen, stampvoeten. Ze had hélemaal niks om aan te doen. Alles was te klein geworden en veel te kinderachtig. Ik stelde voor om voortaan kleedgeld te geven. Dat werd meteen afgedaan met: ‘ik zou wel gek zijn’. Ze wil wel met mijn geld alleen de stad in om iets te kopen. We kwamen tot een compromis. Zij ging samen met haar beste vriendin iets uitzoeken en dan zou ik mee gaan om het eventueel te kopen. Ik was het niet eens met dit blote topje, alleen geschikt voor het strand. In mijn ogen dan. Aan die vriendin had ik ook niks. Zij mocht het wél van haar moeder. We kwamen thuis met een rokje. De gemoederen waren weer voor korte tijd bedaard. Onze jongste is gelukkig nog blij met een leuke klapper en een potlood met een gummetje er op dat bewegende ogen heeft. Maar zij kreeg de avond voor het de eerste schooldag buikklachten, oorpijn en zweethanden van de zenuwen over de nieuwe juf. Ik nam dat natuurlijk bloedserieus en schreef een grote portie aardbeien met ijs en slagroom voor. Dat wilde wel helpen. Een verhaaltje voor het slapen gaan ook! Ik vrees dat het een bewogen (school)jaar wordt.

Beste A,

Geniet er van, dit komt nooit meer terug.