Beste Fiena,
Tijden veranderen maar soms blijft alles eeuwig hetzelfde. Kijk maar naar de politiek. Vandaag de beste vrienden met dezelfde overtuiging en morgen staan de meningen lijnrecht tegenover elkaar. Van mening veranderen is meestal niet gemakkelijk. Je moet toegeven dat je een verkeerde mening was toegedaan. Ik moet dit geregeld toegeven. Ik ben dan blij dat ik een en ander op tijd heb ingezien. Ik was bijvoorbeeld een hele tijd de mening toegedaan dat alternatieve geneeswijzen hét antwoord waren op allerlei kwalen. Daar ben ik van terug gekomen.
Door schade en schande ben ik er nu van overtuigd geraakt dat de meeste alternatieve manieren om ziektes te overwinnen te maken hebben met Ti-Ta-Tovenaars die er een slaatje uit willen slaan. Ik kan me herinneren dat er vroeger ook al mensen waren met bepaalde gaven. Zij kwamen oorontstekingen, wratten en dergelijke ‘afbidden’. Soms verdwenen de kwalen inderdaad. Ze waren ook wel verdwenen zonder mannetje dat kwam afbidden. Tegenwoordig gaat men zonder schaamte in therapie bij een psycholoog. Dat is mooi meegenomen.
Maar ook vele normen en waarden verdwenen. Zoals het begrip ‘Zondagse kleren’. Waarom zou je mooie kleding in de kast laten hangen? Zeker voor kinderen. Voordat men deze kleding tien keer gedragen had, was een en ander al te klein of uit de mode. Ik kan me nog goed herinneren dat als we vroeger een man achter de kinderwagen zagen lopen, wij moesten gniffelen. Wij vonden het geen gezicht. Het was dan ook altijd een Engelsman die in Elmpt gelegerd was. Een echte man deed zoiets niet! Wat een positieve verandering heeft er plaats gevonden!
De herenkapper is van de aardbodem verdwenen, zo’n kleine kapper waar heren zich iedere dag lieten scheren. Heren van nu kennen geen schaamte meer, ze gaan gewoon naar een dameskapper en laten hun haren verven. Wat ik niet begrijp is dat vrouwen en mannen hun zonnebril op hun neus houden terwijl ze met iemand praten. Willen ze hun dure zonnebril onder iemands neus duwen?
Kinderen zeiden vroeger altijd netjes ‘oom en tante’ tegen echte ooms en tantes en tegen neppers zoals de buurvrouw en vrienden en vriendinnen van de ouders. Tegenwoordig hoor ik dit niet meer. Kinderen noemen iedereen bij de voornaam. ‘Mevrouw’ en mijnheer’ hoor ik nooit meer. Het woordje ‘U’ is uit ons aller vocabulaire geschrapt. Ik weet niet goed wat ik daar van moet denken.
Nog niet zo lang geleden rookte iedereen, ook in openbare gelegenheden, ook gewoon thuis en zelfs de onderwijzer in de klas. Nu is roken een doodzonde. Zelfs mensen van 80 jaar worden naar buiten gebonjourd om hun sigaartje of sigaretje te roken. Terwijl ze ondanks deze gewoonte, toch de leeftijd van de zeer sterken hebben bereikt. Dat vind ik persoonlijk erg ver gaan.
Beste P,
Ja, ja en waar zijn de heren die respectvol groeten door hun hoed even op te lichten?