Beste Fiena, Ik ben een regelrechte mislukkeling. Ik zie het in. Ik ben op alle fronten mislukt. Het is moeilijk om dit toe te geven, ik zal het niet snel aan iemand bekennen. Het begon al in mijn jeugd. Ik wilde nooit naar school. Ik heb er altijd een bloedhekel aan gehad. Ik ben nu 63 jaar en toen waren de onderwijzers meestal niet leuk. Ook het leerprogramma was saai. Zelfs op de lagere school, tegenwoordig basisonderwijs geheten, was ik veel afwezig. In de ogen van de juffen was ik een ziekelijk kind. Daar hielden ze wel rekening mee. Mijn moeder ook! Ik was niet ziekelijk, ik was gewoon zwak en misselijk van het hele idee: school. Op de middelbare school ging het van kwaad tot veel erger. Ik ging alleen naar de lessen die mij interesseerden. Daar hoorden boekhouden, economie, handelskennis en wiskunde niet bij. Het resultaat is dat ik geen eindexamen heb en dus geen diploma. Ik ben een drop-out en heb het nooit tot iets kunnen brengen. Tja, dan maar vroeg getrouwd en met 23 jaar al ouder van twee kinderen. Ik dacht dat ik een goede ouder was maar achteraf gezien heb ik wel cruciale fouten gemaakt in de opvoeding. Ik gaf mijn kinderen geregeld een klap op hun kont. Dat heet mishandeling. Ik vergeef het mezelf nooit meer. Toen was het gelukkig nog niet strafbaar. Als ik het in deze tijd had gepresteerd om mijn kind klappen te geven, zat ik misschien wel in het gevang. En terecht! Ik kan dat nooit meer goedmaken. Ik sta voor eeuwig in de schuld bij mijn kinderen. Ook al zeggen ze zelf dat het hun geen kwaad heeft gedaan en ze er zelfs om lachen. Mijn twee korte huwelijken hebben ook geen stand gehouden. Wat moet ik nog meer zeggen? Ik denk dat ik niet genoeg mijn best heb gedaan om ergens een succes van te maken. Ik heb een leventje van plezier geleefd. Veel feestjes, veel lachen en veel plezier met de kinderen, vrienden en vriendinnen. Dat zijn goede herinneringen maar het mislukken van mijn huwelijken ligt mij toch zwaar op de maag. Het is een geluk dat ik altijd heb gewerkt en in mijn eigen onderhoud en dat van de kinderen heb kunnen voorzien. Maar dat is meer geluk dan wijsheid. Ik ben er in gerold en dat heeft op een of andere manier goed uitgepakt. Mijn kinderen wonen samen met hun partner. Ik heb het niet voor elkaar gekregen dat zij gewoon trouwden maar nu al jaren en jaren samenwonen. Dat telt in mijn ogen niet. Fiena, hoe moet het verder met mijn mislukt leven? Beste Z, U bent geen mislukkeling, u bent een zeurkous.