Hoi Fiena,
Ik ben een gescheiden vrouw van 38 jaar met twee kinderen van 12 en 10 jaar en een leuke baan. Toch heb ik even een schouder nodig. Dat zal ik even uitleggen. Ik ben ziek, niet echt ziekziek maar gewoon de griep. Beroerd, koorts mijn neus loopt en ik ben flink verkouden. Echt zo’n ziekte waarbij je wat vertroeteld wilt worden. Dat iemand een kopje thee maakt, de was bijhoudt en de boel opruimt. Ikzelf wil dan een bedje op de bank. Met veel kussens en allerlei drinken en fruit om me heen. Bezoek is niet nodig. Een lichte roman tussen de slaapjes door. Heerlijk knus. Buiten mag het ook nog regenen en stormen. Verder heb ik niks nodig!
Dit is wat ik ook altijd voor de kinderen doe. Zij schreeuwen dan moord en brand maar als puntje bij paaltje komt willen ze maar al te graag een bedje op de bank.
Mijn kinderen zijn schatten en ze bedoelen het goed. Ze ruimen de boel wat op, maar dat gaat onder veel geruzie. Ze maken thee, maar dan wel rare bloementhee die ik niet lust. Ze brengen allerlei vrienden en vriendinnen mee naar huis. Dat wil ik eigenlijk even niet. Tussen de bedrijven door vragen ze dan of ik nog iets nodig heb. Nee, alleen niks moeten.
Daarbij gaat de telefoon de hele dag. Allemaal goedbedoelende familie en vriendinnen die iets voor me willen doen. Maar ik heb niets nodig, alleen rust.
Het fenomeen van het bedje op de bank komt van bij ons thuis vroeger. Mijn moeder deed dat ook al voor ons. Toen ik klein was met het radioprogramma ‘Kleutertje luister;, later met de Top 40. Ik had ooit eens een ex-vriendje. Hij was op vakantie geweest naar exotische oorden. Daar had hij een exotische ziekte opgedaan. Hij kwam eerder terug dan verwacht en zijn ouders waren nog niet terug van hun vakantie. Hij kwam aan mijn moeder vragen of hij bij ons een bedje op de bank mocht. Daarbij was het allang uit tussen hem en mij. Mijn vraag is waar die rare wens toch vandaan komt. Want, wie wil nou graag ziek zijn?
Beste S, U staat er alleen voor, u hebt een baan en twee kinderen. U bent daar verantwoordelijk voor. Soms wil je gewoon even niet. Soms wil je zelfs even terug in de baarmoeder. Niets hoeven, alleen maar zijn. Dat is wat u doet, een beetje vluchten. Maar wat is daar verkeerd aan? Ieder mens heeft het af en toe nodig om verzorgd te worden. U leert het uw kinderen. Ik schat nog enkele jaren wachten dan weten ze precies wat mama wil en dan zullen ze u dat geven nét zoals u dat van uw moeder geleerd heeft.
Beterschap, Fiena