Beste Fiena,

Ik val maar met de deur in huis. Mijn moeder is nu 81 jaar en woont nog zelfstandig in een flat. Zij heeft al haar halve leven een vriendin die in Utrecht woonde, tante M. Daar ging zij in het verleden geregeld logeren. Deze vriendin was getrouwd maar had geen kinderen. Zij zat goed in de slappe was en bewoonde een groot huis met een huishoudster. Als het mijn moeder te veel werd thuis, verliet zij het zinkend schip en ging veertien dagen naar haar vriendin. Mijn moeder was hier vrij modern in en liet mijn vader met de kinderen met een gerust hart achter. Zij liet zich dan verwennen met kopjes thee en beschuitjes op bed en heerlijke maaltijden die zij niet hoefde te bereiden. Wij, mijn vader, broer, zus en ikzelf vonden het prachtig. Wij hadden dan het rijk voor ons alleen en deden waar we zin in hadden. Het punt was als tante M. naar R. kwam om mijn moeder op te zoeken dan was dat minder. Tante M. wilde bij ons ook vertroeteld worden zoals zij dat gewend was. Gelukkig bleef zij nooit langer dan een dag of twee, drie. Zij kon namelijk haar echtgenoot niet zo lang alleen laten. Hij was niet trouw!

De dagen dat tante M. bij ons verbleef waren de hel. Wij werden gecommandeerd en van hot naar her gestuurd door tante M. Het ergste vond ik nog de kusjes die ik moest verduren. Brrr. Zij bracht ook de hond mee. Een soort badmat, die alles kreeg nagedragen en waar ik dan mee moest gaan wandelen. Ik kon het beest niet uitstaan.

Nu is het geval dat tante M. een half jaar geleden bedacht dat het erg leuk zou zijn als zij in R. kwam wonen. Haar ontrouwe echtgenoot is al een tijdje geleden gehemeld, de hond eveneens. Tante M. bleef helemaal alleen achter. Zij zag het wel zitten om ook zo’n flatje als mijn moeder te nemen en samen oud te worden. Of de duivel er mee speelde, de flat naast die van mijn moeder kwam leeg en tante M. kreeg de flat. Nu zitten wij met haar opgezadeld. Met hoogtij- en feestdagen worden wij, kinderen, geacht ook tante M. te vragen. Dat is niet leuk! Mijn moeder heeft inmiddels ook gemerkt dat tante M. geen type is dat je dagelijks om je heen moet hebben. Met andere woorden mijn moeder krijgt ook de kriebels van haar. Dat steekt zij niet onder stoelen of banken. Tante M. krijgt geregeld een flinke veeg uit de pan. Zo erg, dat zelfs ik medelijden krijg met haar. Fiena, echt waar het is net een klucht. Mijn moeder zegt de vreselijkste dingen tegen tante M. Zoals dat ze op een lelijke ouwe mier (oamezeik) lijkt, dat ze een lastige tang is en nog veel meer dat ik niet wil herhalen. Tante M. huilt dan zachtjes. Maar ook dat kan mijn moeder niet vermurwen en zij zegt dat ze maar in haar eigen flat moet gaan janken. Een uur later staat tante M. weer op de mat en zegt suikerzoet dat ze een kopje thee komt drinken en dat mijn moeder toch zo’n lieve vriendin is. Het is zo dat mijn moeder het soms wel leuk vindt dat tante M. naast haar woont. Af en toe hebben ze het toch wel gezellig. Het is ook handig om samen boodschappen te doen. Maar samen tv kijken wil weer niet lukken want tante M. houdt haar mond niet. Van de andere kant is het prettig dat zij elkaar kunnen waarschuwen als er iets niet in de haak is. Dat is voor ons ook een geruststelling.

Ik vraag me nu af of wij, kinderen, in moeten grijpen en tante M. beschermen tegen mijn moeder?

Beste mevrouw S. Ik denk dat deze relatie een soort haat-liefde verhouding is. Ik proef uit uw verhaal dat uw moeder altijd al een pittige dame was. Tante M. kent haar al vele decennia en weet wat voor vlees zij in de kuip heeft. Laat die twee maar lekker stechelen, daar blijven ze jong bij.

Veel sterkte,

Fiena