Ik heb geen eigen huis, zelfs geen haard, geen geld en geen goederen, geen sieraden of enig kunstwerk van betekenis. Ik heb eigenlijk niks. Nooit gehad ook. Ik heb het niet gemist. Tot voor kort. Je maakt af en toe de balans op van je leven. Ik besefte dat andere mensen iets hadden opgebouwd. Ze hadden een eigen huis dat op zekere dag helemaal afbetaald zou zijn. Ze hadden dan de keus om het huis te verzilveren en met dat geld iets anders te doen. Het is natuurlijk wel zo dat je ergens moet wonen. Al is het maar een heel eenvoudig stulpje. Deze stulpjes zijn in de loop der jaren heel duur geworden. Dus je houdt niet veel over als je je huis verkoopt, zeker niet in deze tijden. Als je het al verkoopt. Dat schiet dus niet op. Ik zie wel dat andere mensen een degelijk interieur hebben. Goed meubilair, een goed bed met fantastische matrassen, een bijna nieuwe keuken met eiland, dubbele beglazing, een flatscreen tv, een strakke tuin met tuinmeubilair en een buitenkeuken, een auto van een recent bouwjaar. Van dat alles heb ik niets!

Mijn meubels komen van vrienden en familie of van de Kringloop. Op dit moment heb ik zelfs geen bank in de kamer. In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik mijn oude bank naar de kringloop gebracht. Het idee daarachter was om lucht en licht te scheppen. Ik zou wel zien welke andere bank de plaats in zou nemen van de oude. Het kwam er de hele winter niet van. Ik zat afgelopen maanden dus in een (tweede hans) tuinstoel naar de tv te kijken. Daar ga ik binnenkort verandering in brengen. Ik ga met een vriendin ettelijke kringloopwinkels van binnen bekijken. Wie weet, vind ik het jaren 50 bankje dat ik in een interieurtijdschrift zag. Het bankje was opgeleukt met stof met hele grote bloemen. Dat wil ik ook! Ik schat de kosten daarvan op ongeveer 100 euro. Ik ben heel tevreden als het bankje een of misschien wel anderhalf jaar mee gaat. Ik denk dus niet op lange termijn. Als het nu maar leuk is, ben ik tevreden Ook verlang ik niet naar een andere keuken. Bij mijn thuis geen kookeiland maar oude kastjes van allerlei formaat die ik in dezelfde kleur geverfd heb. Leuker bestaat niet. Nadeel is dat de laden en deurtjes niet geruisloos open en dicht zoeven maar ik moet ze met enige moeite open en dicht wrikken. Een vaatwasser en magnetron zoek je bij mij tevergeefs. Een auto voor de deur heb ik ook al niet, misschien omdat ik ook al geen rijbewijs heb?

Dat is niet omdat ik een milieuactiviste ben maar gewoon omdat ik nooit op het idee kwam om zoiets aan te schaffen. Ik vind het al een hele prestatie om van mijn zelf verdiende geld te kunnen leven en alle voorkomende kosten te kunnen betalen. Als dat gedaan is, heb ik een goed gevoel. Ik sta net niet rood!

Beste J,

Geen geld, geen (geld)zorgen.