Beste Fiena,
Mijn probleem is dat ik het niet allemaal meer bij kan benen. Ik bedoel dat er iedere dag wel nieuwe uitvindingen zijn waar ik geen weg mee weet. Ik registreer de hebbedingen en de noodzakelijke apparatuur die eigenlijk geen mens kan missen. Nieuwe woorden buitelen over elkaar heen. Zodra ik weet wat ze betekenen zijn ze weer achterhaald. Ik begrijp de wereld niet meer helemaal. Ik ben 57 jaar, blije single en ik verdien zelf mijn geld. Dus ik sta toch midden in het leven, een onbegrijpelijk leven, chaos!
Ik zie iedereen op zijn mobiele telefoon andere dingen doen dan telefoneren. Het zij spelletjes, sms’sen, agenda bijhouden, muziek downloaden, mailen en nog veel meer waar ik geen weet van heb.
Kijk, ik werk ook gewoon op mijn computer maar alle extra’s heb ik niet geleerd, niet willen leren zoals twitteren en een facebook bijhouden. Ik vind het totaal niet interessant om de krant op internet te lezen. Ik print ook geregeld dingen uit. Ik ben zo ongeveer de laatste der Mohikanen die papier in haar handen neemt. Die geregeld een boek leest in plaats van even op internet een uittreksel. Een vriendin heeft het laatste model van een mobiele telefoon en ze overweegt om geen papieren agenda meer aan te schaffen maar helemaal op haar mobiele telefoon te vertrouwen. Dat ding geeft diverse soorten geluiden als zij naar een afspraak moet, naar haar moeder, haar zoon uit school moet halen en haar medicijnen moet innemen. De hele dag klinken de meest vreemde geluiden uit tassen en zakken. Kindergehuil, een kerstliedje, een schreeuw om van te schrikken en nog veel meer. Dat zijn de commando’s dat je naar je mobiele moet luisteren en actie ondernemen. Je mobiele is ook constant paraat om foto’s van gebeurtenissen te nemen. Te pas en te onpas sta je op de foto. Wil ik dat? Eigenlijk niet want ik moet eigenlijk naar de kapper of ik wil niet gezien worden in mijn oude jas. Jammer. Te laat, Ik sta er al op.
Als ik iemand bel, komt het voor dat ik zomaar ‘weggedrukt’ word. Dat schijnt heel normaal te zijn en niets om je over op te winden. Op dat moment ben je niet aan de beurt. Ik heb zelf een ‘vaste’ telefoon zonder nummerherkenning of andere franje. Ik neem gewoon op als iemand belt en me nodig heeft zonder dat ik weet wie ik te spreken krijg. Dat schijnt vreemd te zijn tegenwoordig. Je neemt niet op als het nummer niet herkend wordt. Een mobiel nummer krijg je van de eigenaar. Het is (meestal) niet op te zoeken in een telefoonboek. Ik weet niet wat te doen als ik iemand dringend moet spreken en ik weet zijn 06-nummer niet en hij heeft allang geen vaste telefoon meer. Op deze manier gaan belangrijke zaken niet door, wetenswaardigheden worden niet uitgewisseld, in noodgevallen kan iemand niet op de hoogte gesteld worden, grote liefdes komen niet tot bloei. Dat kan allemaal gebeuren als je te zuinig bent met je 06-nummer door te geven aan Jan en alleman. Fiena. Hoe los ik dat op?
Beste G.
Dat van die grote liefdes die niet tot bloei komen, is inderdaad een kwalijke zaak.