Beste Fiena,
Ik lees in de krant dat er na Sinterklaas vele goedbedoelde cadeautjes te koop worden aangeboden. Enerzijds omdat mensen het niet mooi vonden en anderzijds omdat ze het artikel al hadden. Gewoon verkopen en het geld opstrijken is gemakkelijker dan ruilen. Geld kan iedereen gebruiken, spullen heeft iedereen genoeg. Mensen hebben spullen in alle maten en soorten en kleuren. Daar moet je maar plek voor hebben in huis. Ik zou zeggen maak er een ander blij mee die het niet zo breed hebben. Neem nou allerlei apparatuur die snel verouderd en dan maak je er niemand meer blij mee zoals een faxapparaat, telmachine, mobiele telefoon van twee jaar geleden, gewone vaste telefoon, ouder model computer, diverse spelcomputers van enkele jaren oud, sapcentrifuge, koffiezetapparaat, gewone tv. Ze staan in ieders huis en ze hebben veel geld gekost. Omdat ze zoveel gekost hebben, geef je het niet zomaar weg. Tot het geen cent meer waard is. In dat geval breng je het naar de kringloopwinkel. Ik hoop dat het ooit zover zal komen met de kunstkerstboom. Ik haat ze! Deze liefdeloze keurig rechte en nergens scheefgegroeide krengen die ‘net echt’ lijken. Je kunt hem zijn takken uitrukken zonder hars aan je handen te krijgen en vooral zonder naalden op je keurige laminaat te knoeien. Stel je voor! De prettigste ‘bomen’ zijn die waar de versiering al in hangt, helemaal klaar voor gebruik.
” Pa, je moet de boom nog van zolder halen. Hij staat achter de twee oude computers van de kinderen boven op de oude magnetron en pas op voor de afgedankte breedbeeld tv van vorig jaar.” De ‘boom’ past precies in de open haard die toch nooit meer gestookt wordt in verband met de nieuwe gordijnen die dan vuil worden.
Ik weet ook wel dat een echte boom slecht is voor het milieu. Een nep boom is slecht voor mij, voor mijn ogen die pijn doen als ik er een zie, voor mijn reukvermogen dat de heerlijke dennengeur mist en vooral voor mijn gevoel. Ik en een plastic boom dat is oorlog in deze tijd waarin we over vrede zingen. Wat is nou een kersttijd zonder dat een boom uitgezocht wordt en onder gekreun en gesteun in de auto naar huis vervoerd wordt. Het kiezen is al een heel gedoe. Wil ik een lange slanke of een kleine dichte? Met of zonder kluit? Een Nordman of een Blauwe Den? Als ik me verkijk en de boom blijkt veel te groot voor de kamer, heb ik een probleem. Maar als hij dan eindelijk staat en de oude versierselen komen een voor een uit de dozen. Dan is het weer alle moeite waard. Als het hele gezin vol trots naar de mooiste boom ooit kijkt en ziet dat de buren een veel minder mooie hebben.
Warempel, de supersonische stofzuiger die we laatst hebben aangeschaft is er voor gemaakt om in een ommezien de naalden op te zuigen.
Beste Fiena, ik heb één dilemma: Moet ik een grote, oudere boom kopen die al een fijn leven in een bos heeft gehad of juist een kleine, jonge boom die ik weer terug kan planten in mijn eigen tuin en niet beter weet dan dat hij daar geboren is?
Beste Z,
Kunt u het over uw hart verkrijgen om zo’n jong boompje ieder jaar uit zijn geboortegrond te rukken? Kunt u het voor uw geweten verantwoorden om een oude boom te verplanten. U weet toch wat daar de gevolgen van zijn?