Beste Fiena,

Er gaat over niet al te lange tijd iets ingrijpend veranderen in mijn leven. Daar zie ik erg tegenop. Ik wil gewoon alles bij het oude houden. Op dit moment zit ik dus aan te hikken tegen mijn pensioen. Mijn werkzame leven zit er op over twee jaar. Nog maar twee jaar! Ik moet er niet aan denken. Niet dat ik zo’n geweldige baan heb. Ik ben administratief medewerkster op een groot kantoor. Eigenlijk een saaie baan, maar wel mijn baan. Ik ben al vijf en dertig jaar getrouwd met dezelfde man. Hij heeft ook geen heel spannend leven en het is ook geen heel spannende man. Maar wel mijn man! Ik hou er van dat ik weet hoe hij op dingen reageert. Wat hij doet op elk deel van de dag. Dat is prettig. geen verrassingen.

Onze kinderen zorgden nog al eens voor onaangename verrassingen. Onze zoon heeft drie studies afgebroken om te eindigen als kleine zelfstandige. Hij runt samen met zijn vrouw een praktijk waar acupunctuur, yoga en dergelijke wordt gegeven. Ze hebben helemaal geen kinderen en een heel rommelig huishouden. Het kan best zijn dat als ik daar om 14.00 uur op visite kom op zondag, ze allebei nog niet gekleed zijn. Ik zeg maar niks en doe of ik dat heel gewoon vind. Zij verontschuldigen zich ook niet. Ik mag aanschuiven aan een brunch met stokbrood en franse kaas en olijven....Waar heeft die jongen dat toch geleerd?

Onze oudste dochter is vierendertig jaar en ongetrouwd. Ze heeft geen vriend maar een vriendin. Daar woont ze mee samen. Ik zeg maar niks. Nu hebben ze besloten om kinderen te nemen. Wie wordt de moeder? Ik vind het niks. Ik vertel het ook tegen niemand. Eerstdaags zijn we weer grootouders maar wie zijn de andere oma’s en opa’s? De ouders van de vriendin van onze dochter? De ouders van de vader van het kind?

Onze jongste dochter trouwde met zeventien jaar. Ons eerste kleinkind was onderweg. Dat was schrikken. Ze kende de jongen twee jaar. Ze zijn nu dertien jaar bij elkaar en hebben inmiddels vijf kinderen. Vijf kinderen in deze tijd. Als dat maar goed gaat.

Wij wonen in het ouderlijk huis van mijn man. Geen bijzonder mooi huis. Gewoon een rijtjeshuis in een gewone straat. Mijn man wil na zijn pensionering gaan verbouwen. Een stuk aanbouwen, een nieuwe serre en een keuken in de garage. Dat zie ik niet zitten. Ik zou me in mijn eigen huis niet meer thuis voelen. Zoals het huis nu is, is het goed genoeg. Mijn man heeft ook bedacht dat we na onze pensionering een bootje kopen. Ik wil niet varen met een bootje. Wij gaan al ons hele leven naar de camping in Drenthe. Heerlijk rustig en we kennen daar iedereen en alles. Beste Fiena, mijn vraag is hoe ik mijn leven in moet richten na mijn pensionering. Heeft u een goed idee?

Beste G,

Als ik u was zou ik toch maar in dat plezierbootje van uw man stappen. Anders zou het wel eens kunnen gebeuren dat u uit het huwelijksbootje valt.