Beste Fiena,
Mijn tuin gaat op de schop.
Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling. Ik had er geen cent om verwed dat dit ooit zou gebeuren. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Familie en goede vrienden verrasten mij op mijn verjaardag en nemen binnenkort de schop ter hand. Ik heb een tuin zo groot als een postzegel. Maar ook nog verdeeld in ‘boven’ en ‘onder’. Twee piepkleine smalle plaatsjes zijn het, door midden gesneden door twee onhandige treetjes. Op allebei kan ik hoogstens twee stoelen kwijt en een enkele potplant.
Het plan is om het bovenste gedeelte af te graven tot op dezelfde hoogte van het onderste plaatsje. Op die manier wordt er een hoek gecreëerd waar ik een tafel en zes zitplaatsen kwijt kan. Hoera, dan kan ik met mensen buiten zitten. Eten, drinken, praten en zonnen.
Mijn tuintje was eerder eigenlijk alleen bedoeld om naar te kijken. Binnenkort is het een onderdeel van mijn kamer, een zogenaamde ‘buitenkamer’. Nee, ik zit niet te wachten op een ‘buitenkeuken’. Ik hou niet van barbecue.
Maar er zijn ook nadelen. Ik heb drie prachtige grote hortensia’s in de volle grond. Ze groeien en bloeien en zijn een lust voor het oog. Ze zijn alweer een jaartje ouder, net als ik zelf. Ze worden dus uit de aarde gerukt en sterven een vroege dood. Bij deze gedachte springen de tranen in mijn ogen. Ik heb ze zelf geplant en liefdevol verzorgd. Niet dat ze veel verzorging nodig hadden, ze bloeiden toch wel. Daarbij heb ik ze ooit van goede vrienden en familie gekregen. Ook mijn seringenboom moet verdwijnen. Nu was dat al het plan omdat hij veel te groot is voor mijn tuintje. Maar toch...kan ik hem wel missen? Het allerergste is dat ik moet vrezen voor het leven van mijn klimop. Vijf en twintig jaar geleden als kleine slingerplantje geplant. Nu bedekt hij bijna alle muren rondom met weelderig groen. Veel té weelderig groen. Maar daarvoor komt ieder jaar mijn tuinman en snoeit hem met vaardige hand. Ik noem de tuinman mijn tuinkapper. Hij voorkomt dat mijn goten en die van de buren verstopt raken met klimop met alle gevolgen van dien. De grote vraag is of ik mijn klimop kan behouden. Want waar gaan zijn wortels naar toe? Kan hij overleven met bijvoorbeeld de helft van de wortels? Is het mogelijk om een smalle border maken waar mijn groene muur in kan gedijen?
Vragen die mij uit de slaap houden en ik zie mijn geliefde planten al in de container een liefdeloos graf krijgen. Ik moet afscheid nemen van mijn Hortensia’s in de knop en de uitbundig bloeiende Sering. Levens die bruut worden afgesneden.
Beste M,
Tja, planten zijn soms net mensen. Gecondoleerd en veel sterkte.