Beste Fiena,

Ik ben een huisvrouw in hart en nieren. Altijd geweest. Ik kreeg mijn voldoening uit het feit dat mijn huis blonk als een spiegel. Dat alles hygiënisch schoon was. Ik was ’s avonds moe maar voldaan. Wij waren vroeger thuis met acht kinderen en ik was het oudste meisje. We woonden in een dorp. Zo lang ik kan denken moest ik meehelpen in het huishouden. Dat heb ik nooit erg gevonden. Ik was gek op mijn kleine zusjes en broertjes. Samen met mijn moeder verzorgde ik het huis en later kookte ik voor het grootste gedeelte. Je was nooit klaar in zo’n groot huishouden. Er lag altijd wel een klusje klaar. Strijken, verstellen, groenten schoonmaken en inmaken. Ik leerde koken van mijn moeder maar ging ook op kookcursus. Koken werd een hobby.

Toen ik trouwde was het geen vraag of ik thuis zou blijven of buitenshuis gaan werken. Ik bleef thuis. We kregen drie kinderen. Ik verveelde me nooit. We verhuisden naar een groter huis en dat huis was mijn passie. Ik was van ’s morgens tot ’s avonds bezig om het nog mooier te maken. Ook de tuin was veel werk en het werd een paradijs. De tuin was groot genoeg om ook een gedeelte groentetuin van te maken. Dus ik had eigen groente en fruit in de tuin. Ik weckte en had altijd de diepvries vol. Iedere dag toverde ik weer een gezonde, smakelijke maaltijd op tafel.

Tegenwoordig is alles anders. De kinderen zijn de deur uit en mijn man en ik zijn in een appartement gaan wonen. Alles gelijkvloers. Mijn man is tien jaar ouder dan ik en kan niet meer goed uit de voeten.

Mijn huishouden stelt niets meer voor. Wij wonen zo ongeveer naast de supermarkt. Ik hoef niets meer in te vriezen of te wecken. Mijn diepvries staat nu, zogezegd, bij de supermarkt. Ik kan daar iedere dag en ook op zondag terecht. Ik koop alle groenten gewassen en gesneden. Ik hoef ze maar in een pan te mikken. Tien minuten later zijn ze klaar. Vlees koop je ook al gebruiksklaar. Het heeft hoogstens tien minuten nodig om te garen. De saus zit in een zakje, de soep in een pakje en de rest in een blikje.

Mijn hele huis poetsen duurt ongeveer een uur. Er zijn moppen, doekjes, swiffers en wonder spul in flessen waarvoor het stof en de vlekken bang zijn. Ik boen en veeg nauwelijks. Voor de ramen gebruik ik een spuitbus met spul, er komt geen water aan te pas. Toch blinken mijn ramen.

Maar... Fiena, de lol is er af. Ik heb nooit meer een voldaan gevoel. Ik ben nooit meer trots op mijn geboende meubels (dat is ook al niet meer nodig). Niemand proeft meer of ik prei uit de tuin gebruik of voorgesneden prei uit een zakje. Geen hond kan onderscheiden of ik de erwtensoep helemaal zelf gemaakt heb of met een beetje van mezelf en de rest uit een pak. Fiena, wat kan ik aan mijn verveling doen?

Beste P,

Bijvoorbeeld gaan schilderen, wandelen met stokken, berg beklimmen, leren vliegen, duiken in de Rode zee, naar China fietsen, snowboarden in Groenland, een leesclubje oprichten, een bed- en breakfast beginnen, postzegels verzamelen of zoiets?