Beste Fiena,

Van diverse kanten heb ik vernomen dat er een verbitterde strijd heerst in gezinnen met kinderen. In veel gevallen, kan ik melden, is de strijd opgegeven in andere gevallen is een wankele wapenstilstand tot stand gekomen. Maar ik ga er vanuit dat  één partij als winnaar uit de strijd komt en dat zijn niet de ouders. Zij hebben definitief het onderspit gedolven.

Ik praat over het gebruik van ‘schermpjes’ in alle maten. Kinderen willen de hele dag appen, chatten of gamen. Echt de hele dag en de halve nacht. Ik hoorde van een vader dat zijn 13-jarige dochter berichtjes van vriendinnen en klasgenootjes krijgt tot 11 uur ’s avonds, midden in de schoolweek. Deze vader en moeder hebben de strijd nog niet opgegeven om het gebruik van het mobieltje en de iPod te beperken. De vader vertelde verder dat in alle gezinnen die hij kende, deze strijd woedt. In zijn gezin bestaan ‘schermpjes-vrije dagen en uren. Daar wordt nauwlettend op toegezien. Maar dit is niet fijn voor de sfeer in huis. Veel gemok en slaan met deuren is het gevolg.

Er zijn ouders die de energie niet (meer) opbrengen om paal aan perk te stellen. Daar komt bij dat zij zelf het slechte voorbeeld geven!  Je hebt ook ouders die het gevaar niet zien en het wel lekker rustig vinden. Een betere babysit is niet te vinden.

Ik sprak een oma. Haar kleindochter van vijftien kwam logeren. Het kind wilde helemaal geen activiteiten ontplooien. Ze zat de hele dag in een hoekje te gamen? Of wat er op leek. Ze was niet te porren voor uitstapjes, shoppen, uit eten, helemaal niets. Ze kon zich niet losmaken van het schermpje. Oma denkt dat het kind verslaafd is. Dat zou zomaar kunnen.

Zelf zat ik onlangs aan tafel met zeven volwassenen voor een leuk gesprek. Alle zeven spraken op een bepaald moment niet meer met elkaar maar met hun mobieltje. Ik zat er bij en keek er naar. Toen ik er iets van zei, keken zij  wazig naar mij en realiseerden zich toen waar ze mee bezig waren. Ze voelden zich betrapt maar niet schuldig. Ze hadden allemaal een reden waarom ze iemand iets moesten laten weten. Ja, ja...

Mijn eigen familie die geregeld bij mij komt logeren (vier personen) komen binnen met veel misbaar, heel, heel veel bagage die bestaat uit laptops (4 stuks) foto-apparatuur en kleiner spul voor het gamen en bellen. Het is meteen een run op vrije stopcontacten om dingen op te laden. Ik moet ook naar filmpjes kijken. Dat vind ik helemaal niks. Ze zijn zogenaamd grappig maar ik zie de lol niet. Ze begrijpen niet waarom ik geen laptop heb. Mijn computer staat gewoon op mijn bureau in de huiskamer. Maar dat is in hun ogen niet genoeg. Op tafel moet een laptop staan. Dat is toch grappig? Volgens mij heet dat totaal overbodig.

Beste Fiena, ik vraag me af wat het doet met een kinderbrein op termijn. Het kan toch niet gezond zijn?

Beste G,

Dat zei men 60 jaar geleden ook van de tv.