Beste Fiena,

Waar ik steeds meer moeite mee heb, is dat wildvreemde mensen op feestjes over hun kwalen vertellen. Als er iets te zien is van een mankement, wordt er onophoudelijk aan je gevraagd waarom je met krukken loopt, waarom je arm in een mitella rust of waarom je een pleister op je oog hebt. Mensen in een rolstoel worden constant gedwongen om over hun handicap te praten. Dat kan inderdaad medeleven zijn. Daar ga ik eigenlijk vanuit. Maar... als de belangstellende gast antwoord heeft gekregen op zijn vraag, dan begint het pas. Dan wil de meelevende vrager ook verhalen over zijn lijdensweg kwijt. Je krijgt vreselijke verslagen over de tandarts, de gynaecoloog of de bottenspecialist. Vaak over verkeerde diagnoses of mislukte ingrepen. Over bloederige toestanden en open wonden. Over maandenlange of zelfs jarenlange bezoeken aan diverse ziekenhuizen en behandelingen. Je moet of je wilt of niet alle ellende aanhoren. Andere gasten krijgen in de gaten dat het over ziektes gaat en mengen zich in het gesprek dat weer uitgebreid wordt met nóg vreemdere, nog gruwelijker ervaringen. Zo op het oog volkomen gezonde mensen gaan zich ook met het gesprek bemoeien. Zij hebben exotische verhalen over aangetrouwde tantes of volle neven die een horrorgeschiedenis in de medische wereld hebben meegemaakt.

Fiena, ik wil dit allemaal niet weten. Ik droom er ‘s nachts van. Niet alleen dat mij dit allemaal overkomt maar ook dat mijn geliefde naasten worden getroffen door afschuwelijke virussen en parasieten die worden meegebracht uit vreemde landen. Je kunt het zomaar krijgen want dit soort dingen worden overgebracht door hoesten of niezen. Tenminste dat wil het verhaal. Je bent als gewoon mens nergens meer veilig. Onze eigen bossen worden bevolkt door teken Ze vallen op je en kruipen in je. De gevolgen zijn niet te overzien. Ik moet er niet teveel over nadenken. Zelfs je jas ophangen aan een kapstok kan funest zijn. Je kunt zomaal luizen oplopen. Een heel gedoe om ze weer kwijt te raken. Trouwens als je niet uitkijkt, loop je verkoudheden, keelontstekingen en een stijve nek op van tochtige ramen en deuren.

Zou het kunnen zijn dat gezonde mensen graag over allerlei kwalen praten om zichzelf gerust te stellen? Zij lijden lekker nergens aan. Zij leven gezond en nemen genoeg vitamientjes tot zich. Een bewijs dat ze gezond leven is dat ze niks mankeren. Maar dat is natuurlijk jezelf iets wijsmaken. Het kan gewoon iedereen overkomen. De ene dag nog gezond en wel en de volgende dag op sterven na dood.

Ik ben van mening dat je niet teveel moet uitweiden over je kwalen en kwaaltjes. Je maakt het alleen maar erger, voor jezelf en voor anderen.

Beste N,

Ik dacht dat op feestjes feest gevierd werd?