Beste Fiena,

Twee jaar geleden ben ik 60 jaar geworden. Dat was voor mij een zware dag. Voor mijn gevoel werd ik toen echt bejaard. Ik heb toen de knoop doorgehakt en ben begonnen aan een traject om er iets aan te laten doen. Ik wil geen rimpels, uitgezakte borsten en slappe billen. Botox was niet meer genoeg, er moest écht iets gebeuren. Mijn man was er heel erg op tegen. Hij vond mij goed zoals ik was. Maar ik denk dat hij dacht dat ik dan ook niets kon zeggen over zijn buikje en kalend hoofd.

Ik heb doorgezet en met de arts helemaal doorgesproken wat ik precies wilde. Ik kreeg een facelift, implantaten in mijn borsten en mijn billen werden opgevuld, mijn zwembandje leeggehaald. Ik liet mijn lippen wat groter maken en mijn oogleden omhoogtrekken. Uiteindelijk duurde het hele proces ongeveer een maand. Toen was ik 20 jaar jonger. Ik kwam thuis na mijn revalidatie van zes weken in de Zwitserse Alpen. Ik wilde me niet laten zien met een bont en blauw lichaam. Maar als herboren voor mijn man en alle andere mensen staan.

Dat viel enorm tegen. Mijn man herkende me niet! Wat een afgang. Ik had bedacht dat ik hem zou verrassen door hem onder ogen  te komen in een restaurant. Daar zat hij op mij te wachten. Hij keek mij verbaasd aan, wie was deze vrouw? De tranen sprongen in mijn ogen. Ik ben niet meer de vrouw waaraan hij gewend was en van wie hij hield.

Ik heb me niet gerealiseerd dat je samen ouder wordt. Iedere dag een heel klein beetje. Dan valt het totaal niet op. Ik werd van de ene op de andere dag 20 jaar en meer jonger. Dat was enorm schrikken voor hem. Mijn man zei: Wat zijn je lippen groot, wat is je huid anders, waar is je eigen figuur, waarom kijk je anders uit je ogen?

Fiena, hoe vind jij de reactie van mijn man?

Beste D,

Had u misschien een rood hoedje op en heeft hij u toen met huid en haar verslonden?