Mevrouw T. W. te S. schrijft:
Beste Fiena,
Help me toch, ik woon in een soort pretpark annex museum. Ik raak overspannen en weet niet meer wat ik moet doen. Het is ook mijn eigen schuld. Nu is het misschien te laat om nog iets te veranderen.
Maar ik zal bij het begin beginnen: Mijn man zit in de vut. Ja, hij wel! Allemaal leuk en aardig. Hij is heel handig en heeft veel fantasie. Het was altijd al een klusser. Als ik iets wilde in huis hoefde ik maar te kikken en het wás er. Hij is sinds ongeveer drie jaar thuis en heeft nu alle tijd van de wereld om te klussen. Maar binnen de kortste keren was hij helemaal klaar in ons huis. Toen begon zijn fantasie te werken. Op tv zag hij in onder andere het programma ‘Huis en tuin’ hoe kamers en ook tuinen veranderden in thema-kamers en thema-tuinen. Daar raakte hij bezeten van. Wij hebben inmiddels een mediterrane tuin gehad. Dat was een tuin met druivenranken, slecht geverfde tafels en stoelen in een soort zeeblauwe kleur, spiegels en zuilen. Nu hebben we een Franse tuin. Met keurige heggen en buxussen en rozen, beelden van halfnaakte vrouwen en een grote fontein. Dat gaat allemaal nog. Maar in huis hebben we thema-kamers. Het begon met de zolder. Voorheen een rommelzolder, nu een sportzaal met alles erop en eraan. Alleen: niemand maakt gebruik van de gymtoestellen. Het ziet er wel gelikt uit. Onze badkamer is een Romeins badhuis. Met een groot bad waarbij het twee uur duurt voordat het gevuld is. Op de muren heel kunstig een schildering van de stad Rome. (Doet hij allemaal zelf!). Het is nog niet afgelopen. Onze slaapkamer is een soort bordeel. Met veel fluweel en spiegels en een rond verzonken bed. (Vindt daar maar eens lakens en dekens voor). De logeerkamer is een junglekamer. De kleinkinderen vinden het geweldig en slingeren aan een touw door de kamer. Het volgende project is de keuken en de huiskamer. De plannen zijn een soort van grot. De banken moeten lijken op rotspartijen en de keuken wordt een soort kampvuur. Ik ben teneinde raad. Ik wil niet in een grot wonen. Ik wil gewone meubels, gewone vloerbedekking en schilderijen. Ons huis is een bezienswaardigheid geworden. Mijn man is apetrots en laat iedereen binnen die rond wil kijken. Ik voel me niet meer op mijn gemak in mijn eigen huis. Het is volkomen uit de hand gelopen, hoe fluit ik mijn man terug?
Beste mevrouw W.
Inderdaad een probleem. U wilt de creatieve kant van uw man niet in de weg staan. Hij is er trots op, dat kunt en wilt u hem niet afnemen. Maar... u zult toch echt met hem moeten praten en een duidelijke streep trekken. Het beste is om andere bronnen aan te boren. Is het mogelijk dat hij voor andere mensen plannen bedenkt en eventueel ook uitvoert? Laat hem een eigen bedrijfje beginnen in thema-kamers of themahuizen en tuinen. Als ik mensen op tv zie die verrast worden met zo’n kamer of tuin zien ze er meestal heel blij uit. Dus mijn raad is: Laat uw man los op de mensheid!
Succes, Fiena