Fiena

Uit het leven gegrepen. Niets menselijks is Fiena vreemd. Problemen, dilemma’s of levensvragen? Fiena probeert je aan het denken te zetten. Je kunt met het antwoord iets doen of naast je neerleggen. Het is soms verrassend en soms niet wat je wilt horen. Maar wel altijd eerlijk.
Geen geluk
Door
Fiena
25 juni, 2009

Beste Fiena, Mijn levenlang word ik al vervolgd door pech. Nooit heb ik eens geluk. Inmiddels ben ik al 50 jaar en het zal toch niet zo zijn dat ik in de volgende 50 jaar weer met alles en nog wat pech heb? Het begon er al mee dat ik geen gewenst kind was, ik was namelijk de tiende op een rij. Dan kan ik me niet voorstellen dat mijn ouders blij waren met mijn komst. Niet dat ze dat ooit gezegd hebben maar dat kan niet anders dan dat ze mij aanvaarden tegen wil en dank. Wij hadden een gezellig gezin maar omdat ik de jongste was, hadden mijn ouders alles al meegemaakt met hun kinderen. Ze waren er niet in geïnteresseerd om met mij naar de kermis te gaan, een verjaardagspartijtje te geven of mij te leren zwemmen. Ook stonden ze niet te juichen toen ik kon lopen of een gedicht opzeggen. Ze hadden het al negen keer meegemaakt en de leukigheid was er van af. Ik leidde een tamelijk eenzaam bestaan, vooral omdat ik met de broer voor mij zeven jaar scheel. Ik was geen groot licht op school dus verder leren zat er niet in. Pech gehad! Naar de huishoudschool en daarna helpen in de kruidenierswinkel van mijn oom en tante. Zij dachten dat familie er was om voor bijna niks voor hun te werken. Ik kreeg een schijntje van wat ik zou moeten verdienen. Pech gehad! Mijn leven als tiener was buitengewoon saai. Een keer per maand dansen in de soos in het dorp was mijn hele ontspanning. Daar trof ik mijn eerste liefde en ja hoor, pech gehad, het was meteen raak en het werd een motje. We trouwen op 19-jarige leeftijd. Heel snel zodat niemand merkte dat iets onderweg was. We trokken bij mijn ouders in. Wat een pech, nu mocht ik het hele huishouden doen van mijn ouders en twee vrijgezelle broers plus mijn man en kind verzorgen. Dat duurde ongeveer zeven jaar toen mijn man en ik eindelijk een eigen huisje konden betalen. Maar binnen de kortste keren liep ons huwelijk op de klippen. Ik was alleen met (inmiddels) twee kinderen. Ik onderwond wat vrijheid was. Ik kon doen en laten wat ik zelf wilde. Ik ging mijn jeugd inhalen door nachten door te halen. Ik trof een leuke vriend maar, pech, hij wilde geen kinderen. Dus dat werd niets. Toen liep ik mijn tweede man tegen het lijf, hij was eigenlijk een eeuwige vrijgezel. Hij leefde zijn leven en ik het mijne. Ik had niets aan hem. Ik had de pech om weer alleen komen te staan met mijn kinderen. Ik ontmoette mijn derde echtgenoot op een feestje van mijn zus. Echte liefde. Hij was wel een stuk ouder. We zijn getrouwd en hij was goed voor mijn kinderen. Zelf had hij een volwassen zoon. Dit geluk mocht maar drie jaar duren. Hij kreeg een hartaanval en was dood. Dat is pech hebben. Beste K, Twee gezonde kinderen en minstens een echte liefde, dat is toch geluk hebben?

Deel dit artikel

Lees volgende Fiena
Kopen
Lees volgende artikel
Joep Boonen, Australië