Beste Fiena,

Mijn leven is saai. Iedere dag slapen, eten, werken en tv kijken en weer slapen. Dat houdt geen mens lang vol, zou je denken. Toch kun je het ook zien als een leven vol van rust, harmonie en ontspanning. Geen calamiteiten betekent ook geluk hebben. Het is wel een geluk zonder hoogtepunten.

Als zo’n periode een leven lang duurt, heb je op het einde van je leven niets te verhalen. Er gebeurde gewoon helemaal niets. Kleine gebeurtenissen worden opgeblazen zodat het nog wat lijkt. Bijvoorbeeld dat de buurvrouw vreemd ging of een vriendin naar Friesland ging verhuizen of dat goede vrienden gingen scheiden. Het zijn gebeurtenissen die je raken maar niet in jouw leven gebeuren.

In mijn leven gebeurt dus niet veel. Ik voel een leegte. Nog nooit heb ik een ongeluk in mijn onmiddellijke omgeving meegemaakt. Ook geen vreselijke aardbeving, overstroming of blikseminslag. Er viel geen boom op mij of op mijn huis en er werd ook niemand vermoord die ik ken. Ik zou dus een gelukkig mens moeten zijn. Ware het niet dat vorige week mijn kat overreden werd. Ze leefde nog maar de dierenarts moest haar een dodelijk shot geven. Wat een groot gemis.

Toch denk ik dan: wat is dit in vergelijking met wat andere mensen voor de kiezen krijgen. Ik prijs me gelukkig dat het (maar) de kat betreft. Dat is eigenlijk een geluk bij een ongeluk. Het had ook mijzelf kunnen treffen. Ik zit ongewild toch met een rouwproces maar mag daar van mezelf niet aan toegeven. Er bestaan immers ergere dingen?

Fiena , hoe moet ik hiermee omgaan?

Beste P,

Neem een nieuwe kat!