Beste Fiena,
Help, we gaan het weer doen! Het jaarlijkse familieweekend. Eigenlijk tegen beter weten in. Ieder jaar is het weer stressen. Ik weet al precies hoe een en ander verloopt. Onze familie is maar klein en bestaat uit oma en opa, de spil waar alles om draait. Daar doen we het voor. Verder mijn ouders en hun drie kinderen en hun partners en vier kleinkinderen. Mijn tante en haar man zonder kinderen. Daarbij komen een ongetrouwde nicht en neef. O ja en mijn zus brengt haar ex mee. Een speciaal geval. Ze doen het voor de kinderen om ze toch een ‘samen’ gevoel te geven. Er zijn ook jaren geweest dat er van de een of ander een vriend of vriendin mee ging die het op dat moment moeilijk had. Zo is onze familie wel. Altijd klaar staan voor de medemens die ergens verdriet over heeft. Hetzij door een sterfgeval of door een ongelukkige liefde. Deze zielepoten moeten dan de warmte van een familie ervaren waardoor ze weer zin in het leven krijgen.
Ook dit jaar huren we weer een huis in België. Een huis dat groot genoeg is. Genoeg badkamers en een grote keuken met alles er op en er aan. Veel mooier en groter dan thuis. De bedoeling is dat we gezellig samen koken, spelletjes doen, wandelen, zwemmen en wat dies meer zij. Het is ieder jaar weer jammer dat alle achttien familieleden iets anders willen op een bepaald tijdstip. Hevige discussies zijn het gevolg. Dan gaan sommigen hun eigen gang, paren trekken er samen op uit, de kinderen zijn nergens meer te vinden en opa en oma zitten alleen thuis en ruimen de troep op. De avonden zijn chaotisch omdat er maar twee tv’s in huis zijn en iedereen iets anders wil zien. Het stel zonder kinderen weet alles over opvoeden en beziet vol afschuw het gedrag van de kinderen. Niemand die in is voor een bordspel. Een tiener ligt in bed te mokken en de andere tiener zit met koptelefoon op zijn kamer. De twee kleintjes zijn ziek van te veel snoep. Het gescheiden stel weet weer heel duidelijk waarom ze gescheiden zijn en een ander stel gaat op eigen houtje uit eten. Dat was niet de afspraak. We zouden samen koken. Dat werpt weer conflicten op omdat twee familieleden vegetarisch zijn. De anderen vinden dat ze met de pot mee moeten eten. Felle discussies laaien op en oma raakt daarvan helemaal onderste boven. Zij gaat met hoofdpijn naar bed en opa gaat mee om haar te steunen. De rest van de familie zet het op een zuipen om de stemming er in te houden. Dan wordt het toch nog leuk.
’s Morgens is het minder leuk omdat diverse mensen een kater hebben en zich proberen te herinneren wat ze gezegd hebben wat ongezegd had moeten blijven. Lamlendig wordt er besloten om te gaan wandelen. Ondanks de regen. Regenjassen en laarzen aan en hup. We zijn niet van suiker. Totaal uitgeput en nat tot op het bot komt de familie weer terug op het honk waar opa en oma wachten met koffie, thee en vlaaien. Dat maakt alles dan weer een beetje goed!
Beste G,
Moord en doodslag, dat is pas erg.