Beste Fiena,
Ik heb de moed opgegeven om nog iets leuks, fijns mee te maken in mijn leven. Ik ervaar alleen maar vervelende dingen. Het zijn geen wereldschokkende gebeurtenissen die mijn leven verknoeien maar gewone dagelijkse kleinigheden. Nou kleinigheden.... Ze bepalen wel mijn leven. Ik ben een getrouwde vrouw van 50 jaar, we hebben een dochter. Mijn man is geen verkeerde man maar ook geen gewéldige man. Mijn dochter is getrouwd maar ze hebben geen kinderen.
Om nou te zeggen dat ik een lot uit de loterij getroffen heb met mijn man, is teveel gezegd. Hij werkt hard, helpt mij in het huishouden, is een aardige vader maar verder...Gewoon niets aan! Mijn dochter stelt mij teleur omdat zij en haar man geen kinderen hebben. Wat daar de reden voor is, weet ik niet. Ik denk omdat ze allebei een goede baan hebben en carriere willen maken. Ze reizen wat af en hebben alles wat hun hartje begeert. Maar ik wil kleinkinderen!
Wat ik ook mis zijn echte vrienden. Ik heb me rot gezocht naar echte vriendinnen waar ik alles mee kan delen. Waar ik mee kan gaan shoppen en die eerlijk tegen me zijn. Vrienden die ik kan vertrouwen. Ik kan ze niet vinden. Er zijn wel ‘vriendinnen’ geweest maar op een gegeven moment hebben ze me allemaal in de steek gelaten. Ik heb ervaren dat als iemand problemen heeft, hij of zij er alleen voor staat. Nou, van mij hoeft het dus niet meer.
Ik vind het leven niet erg leuk. Ik let erg op mijn lijn en eet dus gezond. Over het algemeen vind ik gezond eten niet heel lekker. Sommige dingen gaan nog wel Ik hou erg van groente en fruit. Maar nog veel meer van chocolade, gebak en lekker eten toebereid met roomboter en slagroom. Kijk, dat eet ik dus niet meer en iedere dag zit ik te kauwen op smakeloos voedsel dat bestaat uit magere ingrediënten. Daar word ik niet vrolijk van.
Ook ben ik een echte zonaanbidder. Is er dan eens een zonnige dag in dit land, is het te gevaarlijk om te zonnebaden in verband met enge ziektes die je kunt oplopen. Over ziektes gesproken: ik moet medicijnen slikken en deze medicijnen hebben weer bijwerkingen. Wat heb ik dáár nu aan? Maar blijkbaar is dat normaal en hebben alle medicijnen bijwerkingen.
Ik ga graag naar concerten in den lande. Dan ben ik aangewezen op de trein. Ik bedenk me tien keer voor ik met de trein reis. Altijd heb ik de pech dat de trein vertraging heeft, we met een bus verder moeten of een uur op een station staan te kleumen. Ik denk niet dat ik nog ooit naar een concert ga.
Ook gewoon in huis zie ik het niet meer zitten om bijvoorbeeld stof af te nemen. Een uur later ligt er alweer stof, Dat geldt eigenlijk voor alle huishoudelijk werk. Het is zinloos werk. Ik heb er geen zin meer in. Ik doe het niet meer!
Fiena, waar eindigt dit?
Beste G,
Een medaille heeft altijd twee kanten. Ik zie alleen de niet zo leuke kant van uw persoonlijkheid. Maar u heeft vast en zeker ook een mooie kant.