Beste Fiena,

Begrijp me goed, Fiena, ik wil trouwen, heel graag zelfs. Maar.... over de trouwdag hebben mijn vriendin en ik heel andere ideeën. Wij kennen elkaar nu drie en een half jaar en we wonen sinds een jaar samen. In een romantische bui heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Heel echt gemeend, maar ik heb een bron van ellende aangeboord. Als ik dit van tevoren geweten had, had ik mooi mijn mond gehouden. Ze wil namelijk een Hollywoodbruiloft. Met alles er op en er aan. Met koetsen, bruidsmeisjes, een Sissijurk, een receptie, een spetterend feest, een fotograaf, een diner voor de familie en een feest met 200 genodigden. Ze is al maanden bezig over DE JURK. Ze reist met haar en mijn moeder stad en land af om de mooiste jurk aller tijden te scoren. Er zijn al ruzies geweest over de trouwlocatie, Zij wil koste wat kost in een kasteel trouwen en daar ook de huwelijksnacht beleven. Er zijn al harde woorden gevallen over wie de getuigen zijn, over de aankleding van de bruidsmeisjes. Zelfs het bruidsboeket zoekt ze zelf uit! Dat moet ik toch doen?

Kijk, ik wil trouwen. Maar dan gewoon. Alsjeblieft niet in een koets, Ik voel me net een marsepeinen paashaas. Niet in een donkerrose apenpakje met een hoge hoed, zoals ZIJ wil. Ik ga geen witte duiven loslaten en ik wil ook geen DJ en live-muziek. Maar mijn allergrootste bedenking is het geld! Wat deze poppenkast niet allemaal kost! Je slaat er van achterover. Ik heb weinig trek om mijn hele spaargeld in deze éne dag te investeren. Ik heb jaren gespaard voor mijn wereldreis op de motor. Oké, deze droom is uitgedroomd. Ik heb nu de liefde van mijn leven gevonden. Ik zou samen met haar een huis willen kopen of, nog leuker, een woonboot. Dat noem ik een goede verstandige investering. Dat is iets blijvends wat ook nog meer geld opbrengt. Ik wil ook best op huwelijksreis naar fantastische bestemming. Ik wil ook wel trouwen in een klein dorpje in Ierland, gewoon met z’n tweetjes. Daar hoef ik al helemaal niet mee aan te komen. Wat zou haar familie wel zeggen? Dat kunnen we moeder niet aandoen! Wat ik ook nog moet vertellen zijn de plannen voor onze vrijgezellenavond. Die van haar en die van mij. Ik dacht mijn vrienden wel zover te krijgen dat we gewoon een avondje naar de kroeg zouden gaan. Maar nee, zelfs mijn vrienden zijn tegen mij. Zij willen me in vrouwenkleren hijsen en naar een striptent brengen. Ik moet er niet aan denken. Ik doe dat niet. Punt. Wat de vriendinnen van mijn vriendin hebben verzonnen weet ik niet en ik wil het ook niet weten. Ze doen maar.

Eén ogenblik van zwakte en ik ben in deze nachtmerrie beland. Ik heb spijt van het hele huwelijksaanzoek.

Beste K.

Er is geen weg terug. Als u de huwelijksdag blijmoedig ondergaat, is dat hét ultieme bewijs van uw liefde. Daarbij kunt u de bruiloft nog in lengte van jaren gebruiken bij eventuele meningsverschillen.